ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 159

7/ 68
من پيام‌هاى پروردگارم را به شما ابلاغ مى‌كنم و من براى شما خيرخواهى امينم (68) رسالات: مفعول به دوّم، علامت نصب آن كسره‌ى آخر و جمع مؤنث سالم است. انا: مبتدا، محلا مرفوع.
7/ 69
آيا تعجب كرديد كه بر مردى از ميان خودتان پندى از سوى پروردگارتان براى شما آمده باشد تا شما را هشدار دهد؟ و ياد كنيد زمانى را كه [خداوند] شما را بعد از قوم نوح جانشينان [ايشان‌] قرار داد و در آفرينش بر توانايى شما افزود، پس نعمت‌هاى الهى را ياد آوريد، باشد كه شما رستگار شويد (69) لام: لام مقدّر به (ان) ناصبه. خلفاء و بصطة مفعول به دوّم‌اند. جمله‌ى تفلحون: خبر لعلّ، محلا مرفوع.
7/ 70
[قوم عاد] گفتند: « [اى هود!] آيا به سوى ما آمده‌اى تا خداوند را به يكتايى بپرستيم و آن چه را پدران ما مى‌پرستيدند رها كنيم؟ پس اگر راست مى‌گويى آن چه [از عذاب الهى‌] بر ما وعده مى‌دهى، براى ما بياور.» (70) ا: حرف استفهام انكارى، غير عامل. لام: لام مقدّر به ان ناصبه براى تعليل. وحده: حال از لفظ جلاله، ه: مضاف اليه، محلا مجرور. ما: مفعول به، محلا منصوب.
7/ 71
[هود] گفت: «به يقين كه عذاب و غضبى از سوى پروردگارتان بر شما مقرّر شده است، آيا شما درباره‌ى نام‌هايى كه خودتان و پدرانتان آن‌ها را [براى بت‌ها] نهاده‌ايد كه خداوند هيچ‌گونه برهانى بر آن‌ها نازل نكرده است، با من مجادله مى‌كنيد؟ پس منتظر باشيد كه بى‌شك من هم همراه شما از منتظرانم.» (71) قد: حرف تحقيق. رجس: فاعل، انتم: تاكيد براى ضمير فاعلى در فعل سميتم و واو در آن حرف زايد و ها: مفعول به، محلا منصوب. ياء: اسم انّ، محلا منصوب. مع: مفعول فيه، ظرف مكان، كم: مضاف اليه، محلا مجرور. من المنتظرين:
خبر انّ، محلا مرفوع.
7/ 72
آن‌گاه او [هود] و كسانى را كه همراه او بودند به رحمت خود نجات بخشيديم و ريشه‌ى كسانى كه آيات ما را تكذيب كردند و مؤمن نبودند، قطع كرديم (72) الّذين: مضاف اليه، محلا مجرور. مؤمنين: خبر كانوا، علامت نصب آن (ياء) و حرف (نون) عوض از تنوين در مفرد آن (مؤمنا) است.
7/ 73
و به سوى [قوم‌] ثمود برادر [قومى‌] ايشان، صالح را [فرستاديم‌]. گفت: «اى قوم من! خداوند را بپرستيد كه براى شما خدايى جز او نيست، به راستى كه براى شما دليلى روشن از سوى پروردگارتان آمده است. اين، ناقه [ماده‌شتر] الهى است كه معجزه‌اى براى شماست.
پس آن را رها كنيد تا در زمين الهى بخورد و به او آسيبى نرسانيد آن‌گاه عذابى دردناك شما را فرو خواهد گرفت.» (73) ثمود: محلا مجرور، اسم علم، غير منصرف. اخا: مفعول به براى فعل محذوف (ارسلنا)، علامت نصب آن (الف) و از اسماء خمسه است. هم: مضاف اليه، محلا مجرور. صالح: بدل از اخاهم. قوم: مناداى مضاف، تقديرا منصوب و مضاف اليه آن (ياء) براى تخفيف حذف شده است. ما: حرف نفى. لكم: جارّ و محلا مجرور، خبر مقدّم، محلا مرفوع. من: حرف زايد. اله: لفظا مجرور، مبتدا، محلا مرفوع، غير: صفت اله و از اعراب محلى آن پيروى كرده است. قد: حرف تحقيق. هذه: مبتدا، محلا مرفوع. آيه: حال از ناقه. فاء:
حرف ربط براى جواب شرط مقدّر. تاكل: فعل مضارع مجزوم براى جواب طلب.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 159

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست