ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 161

7/ 82
و پاسخ قوم او [: لوط] جز اين نبود كه گفتند: «ايشان را از شهرتان بيرون برانيد، بى‌شك ايشان مردمانى هستند كه پاكى مى‌طلبند.» (82) ما: حرف نفى. جواب: خبر كان و جمله‌ى ان قالوا اخرجوهم من قريتكم: اسم كان، محلا مرفوع و جمله‌ى يتطهّرون: صفت براى اناس، محلا مرفوع.
7/ 83
آن‌گاه او و خانواده‌اش را نجات بخشيديم، مگر زنش را كه از باقيماندگان [در شهر] بود (83) الّا: حرف استثناء، امرأة: مستثنى. كانت: فعل ماضى ناقص و تاء: براى تأنيث و اسم آن ضمير مستتر (هى) است و من الغابرين: خبر كانت، محلا منصوب.
7/ 84
و بر آنان بارانى [از سنگ‌] فروريختيم. پس ببين فرجام كار مجرمان چگونه بود (84) كيف:
اسم استفهام، مبنى، خبر مقدّم كان. عاقبه: اسم كان.
7/ 85
و به سوى [قوم‌] مدين، برادر [قومى‌] ايشان، شعيب را [فرستاديم‌]، گفت: «اى قوم من! خداوند را بپرستيد كه براى شما خدايى جز او نيست. به يقين براى شما برهانى آشكار از سوى پروردگارتان آمده است، پس پيمانه و ترازو را تمام دهيد، و به مردم اموالشان را كم ندهيد و در اين سرزمين [مدين‌]، بعد از اصلاح آن فساد نكنيد. اگر مؤمن باشيد، اين [اوامر الهى‌] براى شما بهتر است.» (85) مدين: محلا مجرور، اسم علم و غير منصرف است. اخا:
مفعول به براى فعل محذوف (ارسلنا)، علامت نصب آن (الف) و از اسماء خمسه است.
شعيبا: بدل از اخاهم. اشياء: مفعول به دوّم. بعد: مفعول فيه، ظرف زمان. ذلكم: اسم اشاره، مبنى، مبتدا، محلا مرفوع. مؤمنين: خبر كنتم، علامت نصب آن (ياء) و حرف (نون) عوض تنوين در مفرد آن (مؤمنا) است.
7/ 86
«بر سر هر راهى منشينيد كه [مردم را] بترسانيد، و از راه خدا كسى را كه به آن ايمان آورده است، بازبداريد و آن [راه‌] را ناهنجار بخواهيد، و زمانى را ياد آريد كه اندك بوديد و [خداوند] شما را فزونى بخشيد، و بنگريد كه سر انجام كار مفسدان چسان بود.» (86) من: اسم موصول، مبنى، مفعول به، محلا منصوب. عوجا: حال. اذ: مفعول به، محلا منصوب. قليلا:
خبر كنتم. كيف: اسم استفهام، مبنى، خبر مقدّم كان. عاقبة: اسم كان.
7/ 87
«و اگر گروهى از شما به آنچه من به آن فرستاده شده‌ام، ايمان آوردند و گروهى ايمان نياوردند، صبر كنيد تا خداوند ميان ما داورى فرمايد و او بهترين داوران است.» (87) واو:
استئنافيه، ان: حرف شرط جازم. جمله‌ى آمنوا بالّذى ارسلت به: خبر كان، محلا منصوب.
حتّى: حرف غايت و جرّ مقدّر به ان ناصبه. الحاكمين: مضاف اليه، علامت جرّ آن (ياء) و حرف (نون) عوض تنوين در مفرد آن (حاكم) است.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 161

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست