ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 163

7/ 96
و اگر اهل شهرها ايمان مى‌آوردند و تقوا پيشه مى‌كردند، يقينا [درهاى‌] بركاتى از آسمان و زمين بر آنان مى‌گشوديم، ولى [آيات ما را] تكذيب كردند، پس آنان را به سبب آن چه كسب مى‌كردند، فروگرفتيم (96) جمله‌ى آمنوا: خبر انّ، محلا مرفوع. لام: حرف واقع در جواب لو شرطيّه. بركات: مفعول به، علامت نصب آن كسره‌ى آخر و جمع مؤنث سالم است. لكن:
حرف استدراك غير عامل. جمله‌ى يكسبون: خبر كانوا، محلا منصوب.
7/ 97
آيا اهل شهرها ايمن شدند از اين كه عذاب ما شبانه- در حالى كه ايشان خفته باشند- به سراغشان بيايد؟ (97) ا: حرف استفهام انكارى. بياتا: مفعول فيه، ظرف زمان. واو: حاليّه.
7/ 98
يا اهل شهرها ايمن شدند از اين كه عذاب ما در روز- در حالى كه ايشان به بازى مشغول باشند- به سراغشان بيايد؟ (98)
7/ 99
پس آيا از مكر الهى ايمن شدند؟ در حالى كه جز قوم زيانكاران كسى از مكر الهى [به پندار خود] ايمن نيست (99) الّا: حرف حصر. القوم: فاعل. الخاسرون: صفت القوم.
7/ 100
آيا براى كسانى كه اين سرزمين را بعد از [درگذشت‌] اهل آن به ارث برده‌اند، روشن نشد كه اگر مى‌خواستيم آنان را به كيفر گناهانشان فرومى‌گرفتيم و بر دل‌هايشان مهر مى‌نهاديم، آن‌گاه آنان نمى‌شنيدند (100) لم: از حروف جازمه، يهد: فعل مضارع مجزوم، علامت جزم آن حذف حرف علّه‌ى (ياء) از آخر است.
7/ 101
اين شهرهايى است كه بعضى از اخبارش را بر تو حكايت مى‌كنيم. به راستى كه پيامبرانشان دلايل روشن براى آنان آوردند، و آنان بر آن نبودند كه به آن چه از قبل تكذيب كرده بودند، ايمان بياورند، اين گونه خداوند بر دل‌هاى كافران مهر مى‌نهد (101) القرى: خبر، تقديرا مرفوع. كذلك: مفعول مطلق فعل يطبع، محلا منصوب.
7/ 102
و ما در بيشتر ايشان (وفاى) به عهد نيافتيم و به راستى اكثرشان را نافرمان يافتيم (102) ان:
مخفّفه از مثقّله و اسم آن ضمير متكلّم (نا) محذوف است. لام: لام مفارقت (آن لام مفتوحى است كه فرق (ان) مخفّفه را از (ان) نافيه معين مى‌كند.)
7/ 103
آن‌گاه بعد از آنان، موسى را با معجزاتمان به سوى فرعون و اشراف قومش برانگيختيم، ولى آنان به آن [معجزات‌] ستم روا داشتند. پس بنگر كه عاقبت مفسدان چگونه بوده است (103) موسى: مفعول به، تقديرا منصوب. كيف: اسم استفهام، مبنى، خبر كان، محلا منصوب و عاقبة: اسم كان.
7/ 104
و موسى گفت: «اى فرعون! به راستى من پيامبرى از جانب پروردگار جهانيانم.» (104) موسى: فاعل، تقديرا مرفوع. ياء: اسم انّ، محلا منصوب.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 163

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست