ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 178

8/ 9
[ياد آريد] زمانى را كه به پروردگار خود استغاثه مى‌كرديد، پس او دعاى شما را اجابت فرمود كه به يقين من شما را با هزار فرشته‌ى پياپى يارى‌كننده‌ام (9) اذ: بدل از (اذ) در آيه‌ى قبل. مردفين: حال.
8/ 10
و خداوند آن [وعده‌] را جز بشارتى [براى شما] قرار نداد و تا آن كه دل‌هايتان به آن اطمينان يابد، و پيروزى جز از نزد خداوند نيست، بى‌شك خداوند عزيز حكيم است (10) الّا:
هر دو مورد حرف حصر. بشرى: مفعول به، تقديرا منصوب. ما: حرف نفى.
8/ 11
[ياد آريد] زمانى را كه [خداوند] شما را براى ايمنى از سوى خود در خواب سبك فروبرد و از آسمان آبى بر شما فرودآورد تا شما را با آن پاك گرداند، و پليدى شيطان را از شما بزدايد و تا بر دل‌هايتان پيوند نهد، و بدان قدم‌ها [يتان‌] را استوار سازد (11) امنة: مفعول له. لام: هر دو مورد حرف مقدّر به (ان) ناصبه.
8/ 12
زمانى كه پروردگارت به فرشتگان وحى كرد كه من با شما هستم، پس كسانى كه ايمان آورده‌اند، استوار سازيد كه به زودى در دل كافران هراس خواهم افكند. پس فراز گردن‌ها [سرهاشان‌] را بزنيد و همه‌ى سر انگشتانشان را قطع كنيد (12) اذ: بدل از (اذ) در آيه‌ى قبل.
ياء: اسم انّ، محلا منصوب، مع: مفعول فيه، ظرف مكان. كم: مضاف اليه، محلا مجرور و معكم: خبر انّ، محلا مرفوع.
8/ 13
اين [كيفر] به خاطر آن است كه آنان با خداوند و رسولش مخالفت ورزيدند، و هركس با خداوند و رسولش مخالفت ورزد [بايد بداند كه‌] به يقين خداوند سخت كيفر است (13) ذلك:
مبتدا، محلا مرفوع. باء: حرف جرّ سببيّه. بانّهم شاقوا: خبر ذلك. جمله‌ى شاقوا: خبر انّ، محلا مرفوع.
8/ 14
اين [كيفر ما] است پس آن را بچشيد و [بدانيد كه‌] به يقين براى كافران عذاب آتش خواهد بود (14) ذلكم: مبتدا، محلا مرفوع و خبرش (الامر يا عقابنا) محذوف است.
8/ 15
هان! اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! هنگامى كه [در ميدان جنگ‌] با انبوه كافران حمله‌ور روبه‌رو شديد، به ايشان پشت مكنيد (15) زحفا: حال از ضمير مفعولى در (لقيتم) الادبار:
مفعول به دوّم.
8/ 16
و هركس در چنين روزى به ايشان پشت كند- مگر آن كه [هدفش‌] كناره‌جو براى نبردى [ديگر] يا پناه‌جو به گروهى [از مسلمانان‌] باشد- بى‌شك به غضب الهى گرفتار خواهد شد و جايگاهش جهنّم است و چه بد سر انجامى است (16) من: مبتدا، محلا مرفوع. يوم: مفعول فيه، ظرف زمان، اذ: اسم ظرفى، مضاف اليه، محلا مجرور. الّا: حرف استثناء. متحرفا: حال.
بئس: فعل ماضى جامد براى ذمّ. المصير: فاعل و مخصوص به ذمّ (جهنم) حذف شده است.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 178

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست