ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 188

9/ 7
چگونه براى مشركان نزد خداوند و نزد پيامبرش پيمانى خواهد بود؟ مگر كسانى كه با آنان نزديك مسجد الحرام [در حديبيّه‌] پيمان بسته‌ايد. پس ما دام كه با شما [بر سر پيمان خود] پايدارند، شما نيز با ايشان پايدار باشيد، به راستى خداوند پرهيزگاران را دوست دارد (7) كيف: اسم استفهام، مبنى، خبر يكون، محلا منصوب (براى صدارت طلب بودن مقدّم آمده است.) الّا: حرف استثناء، الّذين: اسم موصول، مبنى، مستثنى، محلا منصوب. جمله‌ى يحبّ المتّقين: خبر انّ، محلا مرفوع.
9/ 8
چگونه [براى مشركان پيمانى خواهد بود] در حالى كه اگر بر شما دست يابند، با شما نه خويشاوندى و نه پيمانى را رعايت مى‌كنند، شما را با زبان خود راضى مى‌كنند در حالى كه دل‌هايشان ابا مى‌كند و اكثرشان نافرمانند (8) كيف مانند آيه‌ى پيشين و اينجا مستفهم عنه محذوف است (كيف يكون لهم عهد) الّا: اسم به معنى عهد و پيمان، مفعول به، لا: حرف نفى زايد براى تاكيد.
9/ 9
[اين مشركان‌] آيات الهى را به بهاى ناچيزى مبادله كردند، و [مردم را] از راه او بازداشتند، به راستى آنان چه اعمال بدى انجام مى‌دادند (9) جمله‌ى ساء ما كانوا يعملون: خبر انّ، محلا مرفوع. ساء: فعل ماضى براى انشاء ذمّ. ما: اسم موصول، مبنى، فاعل، محلا مرفوع و مخصوص به ذمّ (عليهم هذا) محذوف است. جمله‌ى يعلمون: خبر كانوا، محلا منصوب.
9/ 10
آنان درباره‌ى هيچ مؤمنى، خويشاوندى و پيمانى را رعايت نمى‌كنند، آنان همان تجاوزگرانند (10) الّا: مفعول به، لا: حرف نفى زايد براى تاكيد. هم: ضمير فصل.
9/ 11
پس اگر توبه كنند و نماز برپادارند و زكات بپردازند، در آن صورت برادران دينى شما هستند، و ما آيات [خويش‌] را براى قومى كه مى‌دانند به تفصيل بيان مى‌كنيم (11) الآيات:
مفعول به، علامت نصب آن كسره‌ى آخر است.
9/ 12
و اگر سوگندهايشان را بعد از پيمان خود بشكنند، و در دينتان طعنه زنند، آن‌گاه با پيشوايان كفر پيكار كنيد، بى‌شك ايشان را هيچ پيمانى نيست، باشد كه [از پيمان‌شكنى‌] دست بردارند (12) ايمان: مفعول به. لا: حرف نفى جنس، ايمان: اسم آن، مبنى بر فتح، محلا منصوب.
لهم: جارّ و محلا مجرور، خبر آن، محلا مرفوع. جمله‌ى ينتهون: خبر لعلّ، محلا مرفوع.
9/ 13
چرا با قومى كه سوگندهايشان را شكستند و در اخراج پيامبر كوشيدند و نخستين بار با شما [به ستيزه‌] پرداختند، نمى‌جنگيد؟ آيا از آنان مى‌ترسيد؟ با اين كه اگر مؤمن هستيد خداوند سزاوارتر است كه از او بترسيد (13) الا: حرف تحضيض. هم: مبتدا، محلا مرفوع، بدءوكم اوّل مرّة: خبر (هم)، محلا مرفوع. مؤمنين: خبر كنتم، علامت نصب آن (ياء) و حرف (نون) عوض از تنوين در مفرد آن (مؤمنا) است.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 188

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست