نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 191
9/ 27 سپس خداوند بعد از آن [عصيان بندگانش] توبهى هركس را بخواهد مىپذيرد، و خداوند خطاپوش خطابخش است (27) ذلك: مضاف اليه، محلا مجرور. من: محلا مجرور. 9/ 28 هان! اى كسانى كه ايمان آوردهايد! همانا مشركان، ناپاكند، پس نبايد بعد از امسالشان به مسجد الحرام نزديك شوند و اگر از فقر [به خاطر كساد دادوستد] مىترسيد، به زودى خداوند- اگر بخواهد- از فضل خويش شما را توانگر مىگرداند. به راستى خداوند داناى حكيم است (28) الّذين: بدل از اىّ، محلا منصوب. انّ: از حروف مشبهه بالفعل، ما: حرف كافّه. لا: حرف نهى. الحرام: صفت المسجد. هذا: بدل از عام، محلا مجرور. 9/ 29 با كسانى از اهل كتاب [يهوديان و مسيحيان] كه به خداوند و روز بازپسين ايمان ندارند و آن چه را كه خداوند و پيامبرش حرام كردهاند، حرام نمىگيرند و به دين حق برنمىگردند، كارزار كنيد تا در حالى كه سر افكندهاند به دست خويش جزيه پردازند (29) الّذين: مفعول به، محلا منصوب. ما: مفعول به، محلا منصوب. حتّى: حرف جرّ مقدّر به (ان) ناصبه. واو: حاليّه، هم: مبتدا، محلا مرفوع. 9/ 30 و يهوديان گفتند: «عزير پسر خداوند است.» و مسيحيان گفتند: «مسيح پسر خداوند است.» اين سخنى [باطل] است كه بر زبانشان مىآورند و به سخن كسانى كه قبل از اين كفر ورزيدهاند، شباهت دارد. خداوند ايشان را بكشد، چگونه از حق روى برگردانيده مىشوند؟ (30) عزير: مبتدا، ابن: خبر. النصارى: فاعل، تقديرا مرفوع. ذلك: مبتدا، محلا مرفوع. الّذين: مضاف اليه، محلا مجرور. انّى: اسم استفهام، حال، محلا منصوب. يؤفكون: فعل مضارع مجهول، واو: نايب فاعل آن. 9/ 31 [يهوديان و مسيحيان] احبار خود [دانشمندان يهود] و راهبان خود [صومعه نشينان ترسايى] و مسيح بن مريم را به جاى خداوند به خدايى گرفتند، در حالى كه فرمان نيافته بودند جز اين كه خداوند يگانه را بپرستند كه هيچ خدايى جز او نيست. او منزّه است از آن چه كه شرك مىورزند (31) اربابا: مفعول به دوّم. واو: حاليّه و ما: حرف نفى. الّا: حرف حصر. لا: حرف نفى جنس. اله: اسم لاء نفى جنس. الّا: حرف استثناء. هو: بدل از خبر محذوف (موجود) سبحان: مفعول مطلق براى فعل محذوف (اسبّح يا سبّح) ه: مضاف اليه، محلا مجرور. عمّا: جارّ و محلا مجرور.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 191