ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 192

9/ 32
[يهود و نصارى‌] مى‌خواهند نور [قرآن و حجّت‌] الهى را با دهانشان خاموش كنند ولى خداوند جز اين نمى‌خواهد كه نور خود را كمال بخشد، گرچه كافران ناخوش دارند (32) الّا:
حرف حصر. واو: حاليّه، لو: حرف شرط غير جازم.
9/ 33
او كسى است كه پيامبرش را با هدايت و دين حق فرستاده است، تا آن را بر همه‌ى اديان چيره گرداند، و لو مشركان ناخوش دارند (33) هو: مبتدا، محلا مرفوع. الّذى: خبر، محلا مرفوع. لام: لام تعليل مقدّر به (ان) ناصبه. كلّ: تأكيد براى دين.
9/ 34
هان! اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، بسيارى از احبار [دانشمندان يهود] و راهبان [صومعه نشينان ترسايى‌] اموال مردم را به باطل مى‌خورند و [مردم را] از راه الهى بازمى‌دارند و كسانى كه زر و سيم ذخيره مى‌كنند و آن را در راه الهى خرج نمى‌كنند، ايشان را از عذابى دردناك خبر بده (34) اىّ: مناداى نكره‌ى مقصوده، مبنى، محلا منصوب. ها: حرف تنبيه.
جمله‌ى يأكلون اموال الناس بالباطل: خبر انّ، محلا مرفوع.
9/ 35
آن روز كه [در قيامت‌] آن [زر و سيم‌] را در آتش جهنّم تافته كنند و با آن پيشانى‌ها و پهلوها و پشت‌هايشان را داغ بگذارند [آن‌گاه به آنان گويند:] اين چيزيست كه براى خودتان اندوخته بوديد، پس [طعم‌] چيزى را كه مى‌اندوختيد، بچشيد (35) يحمى: فعل مضارع مجهول. نايب فاعل آن ضمير مستتر (هو) است. تكوى: فعل مضارع مجهول، و جباه: نايب فاعل آن. هم:
مضاف اليه، محلا مجرور. هذا: مبتدا، محلا مرفوع و ما: خبر آن، محلا مرفوع. ما: مفعول به براى فعل ذوقوا، محلا منصوب.
9/ 36
بى‌شك شمار ماه‌ها نزد خداوند در كتاب الهى [لوح محفوظ] از روزى كه آسمان‌ها و زمين را آفريده است، دوازده ماه [1- محرّم، 2- صفر، 3- ربيع الاوّل، 4- ربيع الآخر، 5- جمادى الاوّل، 6- جمادى الآخر، 7- رجب، 8- شعبان، 9- رمضان، 10- شوّال، 11- ذوالقعده، 12- ذوالحجّه‌] است كه از آن، چهار ماه [رجب، ذوالقعده، ذوالحجّه، محرم‌] حرام است. اين دين استوار است، پس در آن ماه‌ها [با جنگ و حرمت‌شكنى‌] بر خودتان ستم روا مداريد و همگى با مشركان كارزار كنيد، همان گونه كه آنان همگى با شما كارزار مى‌كنند، و بدانيد كه به يقين خداوند با پرهيزگاران است (36) اثنا: خبر انّ، علامت رفع آن (الف) و عشر جزء دوّم عددى مبنى بر فتح و محلى از اعراب ندارد. شهرا: تمييز. منها: جارّ و محلا مجرور، خبر مقدّم. كافّة: هر دو مورد حال از المشركين، كما: جارّ و محلا مجرور. مع: مفعول فيه، ظرف مكان.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 192

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست