ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 195

9/ 48
[اى پيامبر!] در حقيقت قبل از اين نيز فتنه‌جويى مى‌كردند و كارها را بر تو دگرگون مى‌نمودند، تا آن كه حق بيامد و امر الهى آشكار شد، در حالى كه آنان كراهت داشتند (48) لام:
لام تاكيد و قد: حرف تحقيق. قبل: اسم، مبنى، محلا مجرور. حتّى: حرف ابتدا.
9/ 49
و از ايشان كسى [به نام جد بن قيس‌] است كه مى‌گويد: «به من [براى ترك جهاد] اجازه بده و مرا در فتنه مينداز.» آگاه باش كه آنان در فتنه [كفر و نفاق‌] درافتاده‌اند، و بى‌شك جهنّم احاطه‌كننده‌ى كافران است (49) من: اسم موصول، مبنى، مبتداى مؤخّر، محلا مرفوع. الا: حرف تنبيه. لام: مزحلقه براى تاكيد بر سر خبر آمده است.
9/ 50
اگر خيرى به تو برسد، ايشان را ناخوش دارد، و اگر مصيبتى به تو برسد، گويند: «البتّه ما از قبل [تصميم‌] كارمان را گرفته بوديم» و در حالى كه شادمانند روى برمى‌گردانند (50) تسؤ:
مضارع مجزوم، جواب شرط. قد: حرف تحقيق. واو: حاليّه و هم: مبتدا، محلا مرفوع.
9/ 51
بگو: «جز آن چه خداوند براى ما مقرّر داشته است، هرگز [چيزى‌] به ما نمى‌رسد، او مولاى ماست، و مؤمنان بايد بر خداوند توكّل كنند.» (51) الّا: حرف حصر. ما: اسم موصول، مبنى، فاعل، محلا مرفوع. مولى: خبر، تقديرا مرفوع. فاء: حرف ربط براى جواب شرط مقدّر.
لام: لام امر و ليتوكّل: مجزوم است، براى التقاء ساكنين كسره گرفته است.
9/ 52
بگو: «آيا براى ما جز يكى از دو نيكى [پيروزى و شهادت‌] را انتظار مى‌كشيد؟ و ما براى شما انتظار مى‌كشيم كه خداوند از جانب خود، يا به دست ما عذابى به شما برساند. پس انتظار بكشيد كه ما نيز با شما منتظريم.» (52) هل: حرف استفهام، غير عامل، مبنى. الّا: حرف حصر، احدى: مفعول به، تقديرا منصوب. الحسنيين: مضاف اليه، علامت جرّ آن (ياء) است.
9/ 53
بگو: «چه با رغبت چه با اكراه انفاق كنيد، هرگز از شما پذيرفته نمى‌شود، چرا كه شما قومى نافرمان بوده‌ايد.» (53) طوعا: حال. او: حرف عطف. لن: از حروف ناصبه. تم: اسم كان، محلا مرفوع. قوما: خبر كان. فاسقين: صفت قوما، علامت نصب آن (ياء) و حرف (نون) عوض از تنوين در مفرد آن (فاسقا) است.
9/ 54
و چيزى از قبول نفقاتشان آنان را بازنداشت، مگر آن كه آنان به خداوند و بر پيامبر او كفر ورزيدند و جز با حالت كسالت نماز نمى‌گزاردند و جز با حالت اكراه انفاق نمى‌كردند (54) ما:
حرف نفى. ان: حرف نصب و مصدرى. نفقات: نايب فاعل. الّا: هر سه مورد حرف حصر. واو:
هر دو مورد واو حاليّه و هم: هر دو مورد مبتدا، محلا مرفوع.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 195

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست