ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 198

9/ 69
[شما منافقان‌] مانند كسانى هستيد كه قبل از شما از خود شما نيرومندتر و داراى اموال و اولاد بيشتر بودند. پس آنان از بهره‌ى خويش كامياب شدند و شما از بهره‌ى خويش كامياب شديد، هم چنان كه آنان كه قبل از شما بودند نيز از بهره‌ى خويش كامياب شدند، و همانند آنان كه [در نفاق‌] فرورفتند، فرورفتيد. آنان اعمالشان در دنيا و آخرت تباه شد و آنان همان زيان‌كارانند (69) انتم: مبتداى محذوف و خبر آن كالّذين من قبلكم. محلا مرفوع. قوة و اموالا:
هر دو مورد تمييز است. كما- كاف: حرف جرّ+ ما: حرف مصدرى، محلا مجرور. الّذين:
فاعل، محلا مرفوع. اولئك: هر دو مورد مبتدا، محلا مرفوع.
9/ 70
آيا خبر كسانى از قوم نوح و عاد و ثمود و قوم ابراهيم و اهل مدين و شهرهاى زيروروشده‌ء [قوم لوط] كه قبل از آنان بودند، به ايشان نرسيده است؟ پيامبرانشان دلايل روشن بر ايشان آوردند، خداوند بر آن نبود كه بر آنان ستم كند ولى آنان خود بر خويشتن ستم روا مى‌داشتند (70) الّذين: اسم موصول، مبنى، مضاف اليه، محلا مجرور و قوم: بدل از الّذين. ما:
حرف نفى. لكن: حرف استدراك. جمله‌ى يظلمون: خبر كانوا، محلا منصوب و انفس:
مفعول به مقدّم.
9/ 71
و مردان مؤمن و زنان مؤمن دوستان يك‌ديگرند كه امر به معروف و نهى از منكر مى‌كنند و نماز برپا مى‌دارند و زكات مى‌پردازند و از خداوند و پيامبرش اطاعت مى‌كنند، آنانند كه خداوند به زودى بر آنان رحمت خواهد آورد، بدون ترديد خداوند عزيز حكيم است (71) المؤمنون: مبتدا و جمله‌ى بعضهم اولياء بعض: خبر آن، محلا مرفوع. بعض: مبتدا و اولياء:
خبر آن. اولئك: مبتدا، محلا مرفوع و جمله‌ى سيرحمهم اللّه: خبر آن، محلا مرفوع. حكيم:
خبر دوّم.
9/ 72
خداوند به مردان مؤمن و زنان مؤمن باغ‌هايى كه از زير [درختان‌] آن، رودها روان است كه جاودانه در آن باشند، و [نيز] مسكن‌هايى پاكيزه در بهشت‌هاى جاودان وعده فرموده است؛ ولى رضاى الهى [از همه‌ى آن‌ها] برتر است. اين همان رستگارى بزرگ است (72) المؤمنين:
مفعول به، علامت نصب آن (ياء) و حرف (نون) عوض از تنوين در مفرد آن (مؤمنا) است و المؤمنات: معطوف بر المؤمنين، علامت نصب آن فتحه‌ى آخر و جمع مؤنث سالم است.
جنّات: مفعول به دوّم، علامت نصب آن جرّ آخر است. خالدين: حال از المؤمنين، علامت نصب آن (ياء) و حرف (نون) عوض از تنوين در مفرد آن (خالدا) است. مساكن: معطوف بر جنّات، عدن: مضاف اليه. رضوان: مبتدا و اكبر: خبر آن. ذلك: مبتدا، محلا مرفوع و هو:
ضمير فصل.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 198

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست