ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 210

10/ 15
و چون آيات روشن ما بر آنان خوانده شود، كسانى كه به لقاى ما اميد ندارند، مى‌گويند:
«قرآنى غير از اين بياور، يا آن را عوض كن.» [اى پيامبر!] بگو: «مرا نرسد كه آن را از پيش خودم تغيير دهم، من پيروى نمى‌كنم جز آن چه را كه به من وحى مى‌شود. من اگر پروردگارم را نافرمانى كنم، از عذاب روزى بزرگ مى‌ترسم.» (15) آيات: نايب فاعل. بيّنات: حال، علامت نصب آن كسره‌ى آخر است. غير: صفت قرآن، هذا: مضاف اليه، محلا مجرور. ما: حرف نفى.
ان: حرف مصدرى، ان: حرف نفى مورد دوّم حرف شرط جازم. الّا: حرف حصر، ما: مفعول به، محلا منصوب.
10/ 16
بگو: «اگر خداوند مى‌خواست آن [آيات‌] را بر شما [مشركان‌] نمى‌خواندم و [خداوند نيز] شما را بدان آگاه نمى‌ساخت. به راستى قبل از [نزول‌] آن عمرى [چهل سال‌] در ميان شما به سربرده‌ام. آيا تعقّل نمى‌كنيد؟» (16) لو: حرف شرط غير جازم. ما: حرف نفى. فاء: حرف تعليل، قد: حرف تحقيق. عمرا: مفعول فيه، ظرف زمان. أ: استفهام توبيخى.
10/ 17
پس كيست ستمكارتر از كسى كه بر خداوند دروغ بندد، يا آيات او را تكذيب كند؟ بى‌شك مجرمان رستگار نمى‌شوند (17) من: اسم استفهام، مبنى، مبتدا، محلا مرفوع و اظلم: خبر آن.
هاء: ضمير شأن، اسم انّ، محلا منصوب. و جمله‌ى لا يفلح المجرمون: خبر انّ، محلا مرفوع.
10/ 18
و [مشركان‌] به جاى خداوند چيزى مى‌پرستند كه نه به آنان زيان مى‌رساند و نه به ايشان سود مى‌دهد، و مى‌گويند: «اينان شفيعان ما در نزد خداوند هستند.» بگو: «آيا خداوند را به چيزى كه در آسمان‌ها و در زمين [به آن‌] علم ندارد، آگاه مى‌سازيد؟» او پاك و برتر است از آن چه [براى او] شريك قرار مى‌دهند (18) ما: مفعول به، محلا منصوب. هؤلاء: مبتدا، محلا مرفوع. أ: استفهام انكارى تعجّبى. سبحان: مفعول مطلق براى فعل محذوف (اسبّح) هاء:
مضاف اليه، محلا مجرور. تعالى: فعل ماضى و فاعل آن ضمير مستتر (هو) است. عمّا- عن:
حرف جرّ+ ما: حرف مصدرى.
10/ 19
و مردم جز امّتى واحده [جز بر پايه‌ى يك دين‌] نبودند، سپس اختلاف پيدا كردند. و اگر فرمانى از جانب پروردگارت از پيش [براى آزمايش مردم و تأخير عذاب‌] نبود، مسلّما بين آنان درباره‌ى آن چه بر سر آن اختلاف داشتند، داورى مى‌شد (19) ما: حرف نفى. الّا: حرف حصر.
امة: خبر كان. لو لا: حرف شرط غير جازم. كلمة: مبتدا و خبرش (موجود) محذوف است.
لام: حرف جواب (لو لا)
10/ 20
و [مشركين‌] مى‌گويند: «چرا از جانب پروردگارش معجزه‌اى بر او نازل نمى‌شود؟» [اى پيامبر!] بگو: «غيب تنها به خداوند اختصاص دارد. پس انتظار بكشيد كه من نيز به همراه شما از منتظرانم.» (20) لو لا: حرف تحضيض. مع: مفعول فيه، ظرف مكان و كم: مضاف اليه، محلا مجرور.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 210

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست