ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 218

10/ 79
و فرعون گفت: « [اى اشراف قوم!] همه‌ى ساحران دانا را پيش من آوريد.» (79) ائتوا: فعل امر و واو: فاعل آن و نون: نون وقايه و ياء: مفعول به، محلا منصوب.
10/ 80
و هنگامى كه ساحران آمدند، موسى به آنان گفت: «چيزى را كه اندازنده‌ايد، بيندازيد.» (80) ما: اسم موصول، مبنى، مفعول به، محلا منصوب. انتم: مبتدا، محلا مرفوع.
10/ 81
پس هنگامى كه درانداختيد، موسى گفت: «آن چه آورديد، سحر است، كه به زودى خداوند آن را باطل خواهد كرد. بى‌شك خداوند عمل مفسدان را اصلاح نمى‌كند.» (81) ما:
اسم موصول، مبنى، مبتدا، محلا مرفوع. جمله‌ى سيبطله: خبر انّ، محلا مرفوع و لا يصلح عمل المفسدين: خبر انّ دوّم، محلا مرفوع.
10/ 82
و خداوند با كلمات خود، حق را تحقّق مى‌بخشد، گرچه گنهكاران كراهت داشته باشند (82) واو: مورد اوّل حرف عطف و مورد دوّم حاليّه است. لو: حرف شرط غير جازم.
10/ 83
سپس به موسى جز فرزندانى از قومش ايمان نياوردند، [آن نيز] با ترسى از فرعون و اشراف قوم او كه مبادا آنان را شكنجه كند، و به راستى فرعون در آن سرزمين [مصر] سركش بود و بى‌شك از اسراف‌كاران به شمار مى‌آمد (83) فاء: حرف عطف، ما: حرف نفى. موسى:
تقديرا مجرور. الّا: حرف حصر، ذريّه: فاعل. ان: حرف مصدرى. لام: هر دو مورد لام مزحلقه براى تأكيد بر سر خبر آمده است.
10/ 84
و موسى گفت: «اى قوم من! اگر به خداوند ايمان آورده‌ايد، [و] اگر مسلمانيد، پس بر او توكّل كنيد.» (84) جمله‌ى آمنتم بالله: خبر كنتم، محلا منصوب و مسلمين: خبر كنتم، علامت نصب آن (ياء) و حرف (نون) عوض از تنوين در مفرد آن (مسلما) است.
10/ 85
پس [قوم موسى‌] گفتند: «بر خداوند توكّل كرديم، اى پروردگار ما! ما را مايه‌ى فتنه‌ى قوم ستمكاران مگردان.» (85) فتنة: مفعول به دوّم.
10/ 86
«و ما را به رحمت خود از قوم كافران نجات‌بخش.» (86)
10/ 87
و به موسى و برادرش [هارون‌] وحى كرديم كه شما دو تن براى قومتان در مصر خانه‌هايى آماده سازيد و خانه‌هايتان را [روبه‌روى‌] قبله قرار دهيد، و نماز را برپا داريد، و مؤمنان را بشارت بده (87) موسى: تقديرا مجرور، اخى: معطوف به موسى و علامت جرّ آن (ياء) است.
و هاء: مضاف اليه، محلا مجرور. ان: حرف تفسير. مصر: مجرور، علامت جرّ آن فتحه‌ى آخر و غير منصرف است. قبله: مفعول به دوّم.
10/ 88
و موسى گفت: «اى پروردگار ما! راستى تو به فرعون و اشراف قومش در زندگى دنيا، زينت و اموالى بخشيده‌اى، اى پروردگار ما براى اين كه [با آن‌ها مردم را] از راه تو گمراه كنند، اى پروردگار ما اموالشان را محو فرما، و دل‌هايشان را سخت ساز كه ايمان نياورند تا زمانى كه عذاب دردناك را ببينند.» (88) ربّ: هر سه مورد مناداى مضاف و حرف نداى آن‌ها محذوف است، نا: مضاف اليه، محلا مجرور. زينه: مفعول به دوّم. حتّى: حرف جرّ و غايت مقدّر به (ان) ناصبه.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 218

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست