ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 222

11/ 6
و هيچ جنبنده‌اى در زمين نيست مگر آن كه روزى او بر عهده‌ى خداوند است و [خداوند] قرارگاهشان و بازگشت‌گاهشان را مى‌داند. همه در كتابى مبين [لوح محفوظ] است (6) واو:
حرف استئنافيّه، ما: حرف نفى، من: حرف جرّ زايد و دابّه: مبتدا، محلا مرفوع. الّا: حرف حصر. رزق: مبتداى مؤخّر. كلّ: مبتدا و فى كتاب: خبر، محلا مرفوع.
11/ 7
و او كسى است كه آسمان‌ها و زمين را در شش روز آفريد و عرش او بر آب بود تا شما را بيازمايد كه كدامتان نيكوكارتريد و اگر [به آنان‌] بگويى: «شما بعد از مرگ برانگيخته مى‌شويد» بى‌شك كسانى كه كافر شده‌اند، گويند: «اين جز سحرى آشكار نيست.» (7) لام: مورد اوّل لام تعليل مقدّر به (ان) ناصبه، مورد دوّم لام موطّئة براى قسم، مورد سوّم لام قسم و تاكيد است.
عملا: تمييز. ان: حرف نفى، هذا: مبتدا، الّا: حرف حصر، سحر: خبر.
11/ 8
و اگر عذاب را تا مدّتى چند از آنان به تأخير اندازيم، بى‌شك خواهند گفت: «چه چيزى آن را بازداشت؟» آگاه باشيد، روزى كه [عذاب‌] بر آنان فرودآيد، از آنان بازداشته نمى‌شود، و آن چه را كه مسخره‌اش مى‌كردند، آنان را فرومى‌گيرد (8) لام: لام موطّئه براى قسم، ان: حرف شرط جازم. مورد دوّم لام قسم است. ما: اسم استفهام، مبنى، مبتدا، محلا مرفوع.
11/ 9
و اگر انسان را از جانب خود رحمتى بچشانيم، سپس آن را از وى بازگيريم، مسلما نااميد و ناسپاس گردد (9) لام: مورد اوّل لام موطّئة براى قسم و مورد دوّم لام مزحلقه براى تاكيد بر سر خبر انّ آمده است.
11/ 10
و اگر بعد از رنجى كه به او رسيده، نعمتى به او بچشانيم، بى‌شك خواهد گفت: «بدى‌ها از من دور شد.» به يقين او شادمان و فخرفروش است (10) نعماء: مفعول به دوّم، ضرّاء:
مضاف اليه، علامت جرّ آن فتحه‌ى آخر است.
11/ 11
مگر آنان كه صبر كرده‌اند و كارهاى شايسته انجام داده‌اند كه آنان آمرزش و اجرى بزرگ دارند (11) الّا: حرف استثناء، الّذين: اسم موصول، مبنى، مستثنى، محلا منصوب.
الصالحات: مفعول به، علامت نصب آن كسره‌ى آخر است. اولئك: اسم اشاره، مبنى، مبتدا، محلا مرفوع.
11/ 12
پس شايد [ابلاغ‌] بعضى از آن چه را به تو وحى مى‌شود ترك [تاخير] كنى و به اين دل تنگ گردى كه [كفّار مكّه‌] بگويند: «چرا بر او گنجى فروفرستاده نمى‌شود يا فرشته‌اى همراه او نيامده است؟» [تاخير مكن و دل تنگ نيز مشو] تو تنها هشداردهنده‌اى و خداوند بر هر چيزى نگهبان است (12) فاء: استئنافيّه، لعلّ: از حروف مشبهة بالفعل، كاف: اسم لعلّ، محلا منصوب، تارك: خبر آن. بعض: مفعول به براى اسم فاعل (تارك) ما: اسم موصول، مبنى، مضاف اليه، محلا مجرور. لو لا: حرف تحضيض. انّ: از حروف مشبهة بالفعل، ما: كافه، انت:
مبتدا، محلا مرفوع.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 222

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست