ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 223

11/ 13
يا [كفّار مكّه‌] مى‌گويند: «آن [قرآن‌] را برساخته است.» [اى پيامبر!] بگو: «اگر راست مى‌گوييد، ده سوره‌ى برساخته‌شده مثل آن بياوريد و غير از خداوند هر كسى را كه مى‌توانيد [به يارى‌] دعوت كنيد» (13) مفتريات: صفت عشر. صادقين: خبر كنتم، علامت نصب آن (ياء) و حرف (نون) عوض از تنوين در مفرد آن (صادقا) است.
11/ 14
پس آنان اگر [خواسته‌ى‌] شما [مؤمنان‌] را اجابت نكنند، بدانيد كه [قرآن‌] فقط به علم خداوند نازل شده است، و اين كه هيچ خدايى جز او نيست. پس آيا شما تسليم مى‌شويد (14) ما: كافّه. ان: مخفّفه از (انّ) مثقّله و اسم آن ضمير شأن محذوف است. اله: اسم لاء نفى جنس و خبرش (موجود) محذوف است، الّا: حرف استثناء و هو: بدل از خبر محذوف، محلا مرفوع. انتم: مبتدا، محلا مرفوع.
11/ 15
هركس كه زندگى دنيا و زينت آن را بخواهد [پاداش‌] اعمالشان را در همين‌جا به تمامى به آنان مى‌دهيم، و آنان در آن كم داده نشوند (15) من: اسم شرط جازم، مبنى، مبتدا، محلا مرفوع. جمله‌ى يريد الحياة الدنيا: خبر كان، محلا منصوب.
11/ 16
اينان كسانى هستند كه در آخرت جز آتش جهنّم ندارند و هر چه در آنجا [دنيا] كرده‌اند به هدر رفته و آن چه انجام مى‌دادند باطل است (16) اولئك: مبتدا، محلا مرفوع، الّذين: خبر، محلا مرفوع. الّا: حرف حصر، النّار: اسم مؤخّر ليس. جمله‌ى ما صنعوا: فاعل (حبط) محلا مرفوع. ما: مورد دوّم مبتدا، مؤخّر محلا مرفوع.
11/ 17
پس آيا كسى كه حجّتى آشكار از جانب پروردگارش دارد و شاهدى از [خويشان‌] او پيرو آن است، و قبل از او نيز كتاب موسى [تورات‌] راهنما و مايه‌ى رحمت بوده است [با آن كسى كه چنين حجّتى آشكار ندارد برابر است؟] آنان [حق‌جويان‌] به آن [قرآن‌] ايمان دارند، و هركس از گروه‌هاى [كفّار] به آن كفر ورزد، آتش دوزخ وعده‌گاه اوست. پس از [راستى‌] آن در ترديد مباش، به راستى كه آن [قرآن‌] حق است از سوى پروردگارت، ولى بيشتر مردم ايمان نمى‌آورند (17) اماما: حال از (كتاب) و عامل آن (يتلوه). اولئك: مبتدا، محلا مرفوع. فاء:
حرف عطف، لا: حرف نهى. تك: فعل مضارع مجزوم و حرف (نون) براى تخفيف حذف است.
11/ 18
و كيست ستمكارتر از كسى كه بر خداوند دروغ بندد؟ آنان [روز قيامت‌] بر پروردگارشان عرضه مى‌شوند، و شاهدان گويند: «اينان كسانى‌اند كه بر پروردگارشان دروغ بستند. هان! لعنت الهى بر ظالمان باد.» (18) من: اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع. ممّن- من: حرف جرّ+ من: اسم موصول، محلا مجرور. هؤلاء: اسم اشاره، مبتدا، محلا مرفوع. الّذين: اسم موصول، خبر، محلا مرفوع. الا: حرف تنبيه.
11/ 19
همانان كه [مردم را] از راه خدا بازمى‌دارند و آن را كج مى‌شمارند و خودشان آخرت را باور ندارند (19) الّذين: اسم موصول، صفت براى (ظالمين) عوجا: حال. هم: مبتدا، محلا مرفوع و مورد دوّم تأكيد لفظى بر مورد اوّل است.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 223

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست