ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 238

12/ 23
و آن زمان [زليخا] كه وى [يوسف‌] در خانه‌ى او بود از او كام خواست، و درها را ببست و [به يوسف‌] گفت: «نزد من بيا [از آن توام!]» [يوسف‌] گفت: «پناه بر خدا! او [شوهرت عزيز مصر]، سرور من است، به من جايگاه نيكو داده است. به راستى كه ستمكاران رستگار نمى‌شوند.» (23) هيت: اسم فعل امر به معنى [اقبل يا اسرع‌] و فاعل آن ضمير مستتر (انت) است. معاذ: مفعول مطلق براى فعل محذوف (اعوذ) مثواى: مفعول به، تقديرا منصوب، ياء:
مضاف اليه، محلا مجرور. هاء: ضمير شأن، اسم انّ، محلا منصوب.
12/ 24
و به راستى آن زن قصد او كرد و او [يوسف‌]، اگر برهان پروردگارش را نديده بود، قصد او مى‌كرد. اين گونه [برهان خويش را به او نشان داديم‌] تا بدى و فحشا را از او برگردانيم، قطعا او از بندگان مخلص ما بود (24) لو لا: حرف شرط غير جازم و ان: حرف مصدرى. كذلك: جارّ و مجرور متعلّق به فعل محذوف (اريناه)
12/ 25
و هر دو [يوسف و زليخا] به سوى در از يكديگر سبقت گرفتند، و [زليخا] پيراهن او را از پشت دريد و [ناگهان‌] شوهر آن زن را نزديك در، يافتند. [زليخا به دروغ‌] گفت: «جزاى كسى كه قصد بد به خانواده‌ى تو داشته باشد، چيست؟ جز اين كه زندانى شود يا عذابى دردناك بيند؟» (25) لدى: مفعول فيه، ظرف مكان، محلا منصوب. ما: اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع. من: اسم موصول، مضاف اليه، محلا مجرور. الّا: حرف حصر، ان: حرف نصب و مصدرى. او: حرف عطف.
12/ 26
[يوسف‌] گفت: «او از من كام خواست،» و شاهدى از خانواده‌ى او [زليخا] شهادت داد كه اگر پيراهن او از جلو دريده شده، پس آن زن راست مى‌گويد و آن مرد دروغگوست (26) هى:
مبتدا، محلا مرفوع و جمله‌ى راودتنى عن نفسى: خبر آن مبتدا، محلا مرفوع.
12/ 27
و اگر پيراهن او از پشت دريده شده، پس آن زن دروغ مى‌گويد و آن مرد از راستگويان است (27) قدّ: فعل مجهول و ضمير مستتر (هو) نائب فاعل آن است.
12/ 28
پس چون [شوهر زليخا عزيز مصر] ديد كه پيراهن او از پشت دريده شده، گفت: «البتّه اين از مكر شما [زنان‌] است، به راستى مكر شما [زنان‌] بزرگ است.» (28) لمّا: مفعول فيه، ظرف زمان، محلا منصوب. كنّ: هر دو مورد حرف خطاب براى جمع مؤنث است.
12/ 29
«اى يوسف! تو از اين [پيشامد] درگذر. و [اى زليخا] تو هم براى گناهت استغفار كن! قطعا تو از خطاكاران بوده‌اى.» (29) يوسف: منادا.
12/ 30
و زنانى در شهر گفتند: «زن عزيز [مصر] از غلام خود كام خواسته است، [يوسف نيز] او را از نظر محبّت شيفته كرده است. به راستى ما او [زليخا] را در گمراهى آشكار مى‌بينيم.» (30) حبا: تمييز.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 238

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست