ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 246

12/ 87
«اى فرزندان من! برويد و از يوسف و برادرش [بنيامين‌] جستجو كنيد و از رحمت الهى مأيوس مباشيد، بى‌شك جز قوم كافران كسى از رحمت الهى مأيوس نمى‌شود.» (87) بنى:
مناداى مضاف، علامت نصب آن (ياء) و ياء دوّم: مضاف اليه، محلا مجرور. لا: مورد اوّل حرف نهى و مورد دوّم نفى است. الّا: حرف حصر.
12/ 88
پس وقتى كه [برادران‌] بر او [يوسف‌] وارد شدند، گفتند: «اى عزيز! به ما و خاندان ما رنج [و پريشانى بسيار] رسيده است و [براى خريد گندم‌] سرمايه‌اى اندك آورده‌ايم، پس به ما پيمانه‌ى كامل بده و بر ما بخشش كن، به راستى خداوند بخشندگان را پاداش مى‌دهد.» (88) العزيز: بدل از (اىّ). جمله‌ى يجزى المتصدّقين: خبر انّ، محلا مرفوع.
12/ 89
[يوسف‌] گفت: «آيا مى‌دانيد كه به يوسف و برادرش [بنيامين‌] آن‌گاه كه شما [به عاقبت امور] جاهل بود، چه كرديد؟» (89) ما: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب. اذ: مفعول فيه، ظرف زمان، محلا منصوب.
12/ 90
[برادران‌] گفتند: «آيا به راستى تو خود يوسفى؟!» گفت: « [آرى‌] من يوسفم و اين [بنيامين‌] برادر [ابوينى‌] من است. واقعا خداوند بر ما منّت نهاده است. بى‌شك هركس تقوا و صبر پيشه كند، حتما خداوند اجر نيكوكاران را ضايع نمى‌كند.» (90) لام: لام ابتدا و انت: مبتدا، محلا مرفوع.
12/ 91
گفتند: «به خداوند سوگند، كه واقعا خداوند تو را بر ما ترجيح داد، و البتّه ما خطاكار بوديم.» (91) ان: مخفّفه از مثقّله. لام: لام فارقه.
12/ 92
[يوسف‌] گفت: «امروز هيچ سرزنشى بر شما نيست. خداوند شما را مى‌بخشد و او مهربان‌ترين مهربانان است.» (92) لا: لاى نفى جنس.
12/ 93
«اين پيراهن مرا ببريد و آن را به صورت پدرم بيفكنيد تا بينا شود و همه‌ى خانواده‌ى خود را به نزد من بياوريد.» (93) هذا: بدل از قميصى. بصيرا: حال از فاعل مستتر هو در (يأت) اجمعين: تاكيد معنوى بر (اهل) علامت نصب آن (ياء) است.
12/ 94
و چون كاروان [از سرزمين مصر] بيرون شد، پدرشان [يعقوب، در كنعان به فرزندزادگان و اهل خانه‌] گفت: «اگر مرا [به سبب كهنسالى‌] كم‌خرد نخوانيد، واقعا من بوى يوسف را مى‌يابم.» (94) لام: لام مزحلقه براى تاكيد بر سر خبر درآمده است. لو لا: حرف شرط غير جازم. ان: حرف نصب و مصدرى، تفنّدوا: فعل مضارع منصوب، علامت نصب آن حذف (نون) از آخر، واو: فاعل آن و نون: نون وقايه و ياء: مفعول به، محلا منصوب كه براى تخفيف از آخر آن حذف شده است.
12/ 95
[اهل خانه‌] گفتند: «به خدا سوگند كه تو كاملا در گمراهى ديرينه [در عشق سابق‌] خود هستى.» (95) تاء: حرف قسم. لام: مزحلقه براى تاكيد بر سر خبر درآمده است.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 246

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست