ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 254

13/ 35
مثل آن بهشت كه به پرهيزگاران وعده داده شده است، [اين است كه‌] از زير [درختان‌] آن جوى‌ها جارى است. ميوه‌هايش و سايه‌اش دايمى است. اين سر انجام كسانى است كه تقوا پيشه كرده‌اند. و فرجام كافران آتش است (35) مثل: مبتدا و خبرش محذوف است. الّتى:
صفت الجنّة محلا مجرور. تلك: مبتدا، محلا مرفوع و عقبى: خبر آن، تقديرا مرفوع و مورد دوّم مبتداست.
13/ 36
و كسانى [يهود و نصارى‌] كه به آنان كتاب [آسمانى‌] داده‌ايم، به آن چه بر تو نازل شده است، شادمانى مى‌كنند، و كسانى از دسته‌ها [ى اهل كتاب‌] كه بعضى از [احكام‌] آن را انكار مى‌كنند. [اى پيامبر به آنان‌] بگو: «جز اين نيست كه من مأمورم كه تنها خداوند را عبادت كنم و به او شرك نياورم، به سوى او دعوت مى‌كنم و بازگشت من نيز به سوى اوست.» (36) من:
اسم موصول، مبتدا، محلا مرفوع. مآب: مبتداى مؤخّر، تقديرا مرفوع و ياء: مضاف اليه، محلا مجرور كه از آخر آن براى تخفيف حذف شده است.
13/ 37
و بدين گونه آن [قرآن مجيد] را حكمى عربى نازل كرديم، و اگر بعد از آن علم كه به تو آمده است، از هوس‌هاى آنان پيروى كنى، هيچ دوست و نگهدارنده‌اى براى تو از [عذاب‌] خدا نخواهد بود (37) كذلك: مفعول مطلق، عاملش انزلناه. حكما: حال از ضمير غايب (ه) عربيا:
صفت حكما.
13/ 38
و به راستى قبل از تو رسولانى فرستاديم و براى آنان همسران و فرزندانى قرار داديم، و هيچ پيامبرى را نرسد كه جز به اذن خداوند معجزه‌اى بياورد. براى هر زمانى كتابى [نوشته‌اى معيّن‌] است (38) الّا: حرف استثناء، باذن: مستثنى، محلا منصوب.
13/ 39
خداوند آن چه را بخواهد محو مى‌كند يا استوار مى‌دارد و ام‌الكتاب [اصل كتاب، لوح محفوظ] نزد اوست (39) امّ: مبتداى مؤخّر.
13/ 40
و اگر بعضى از آن چه به آنان وعده مى‌دهيم به تو بنماييم، يا تو را [قبل از كيفر آنان‌] بميرانيم، جز اين نيست كه فقط پيام رساندن بر عهده‌ى توست و حسابرسى بر عهده‌ى ماست (40) نون: در هر دو فعل نون تاكيد ثقيله است. البلاغ و الحساب: هر دو مبتداى مؤخّرند.
13/ 41
آيا [كافران‌] نديدند كه ما به زمين مى‌پردازيم و [موجودات‌] آن را از اطراف آن [سرزمين كافران‌] مى‌كاهيم [و به متصرّفات مسلمانان مى‌افزاييم؟] و خداوند حكم مى‌كند، هيچ رد كننده‌اى براى حكم او نيست و او سريع الحساب است (41) لا: حرف نفى جنس.
13/ 42
و به راستى كسانى كه قبل از آنان بودند، چاره انديشيدند، ولى همه‌ى تدبيرها در اختيار خداوند است. او مى‌داند كه هر كسى چه به دست مى‌آورد؛ و كافران به زودى خواهند دانست كه سر انجام سراى باقى از آن كيست (42) جميعا: حال. ما: حرف مصدرى. عقبى: مبتدا، تقديرا مرفوع.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 254

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست