ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 256

14/ 6
و [اى پيامبر! ياد آر] زمانى را كه موسى به قوم خود گفت: «نعمت خداوند را بر خودتان ياد آريد، آن‌گاه كه شما را از فرعونيان نجات داد كه عذابى سخت به شما مى‌چشانيدند و پسرانتان را سر مى‌بريدند و زنانتان را [براى خدمت‌] زنده نگاه مى‌داشتند، و در اين [كار] براى شما آزمونى بزرگ از جانب پروردگارتان بود.» (6) اذ: مفعول به براى فعل محذوف (اذكر)، مورد دوّم مفعول فيه، ظرف زمان، محلا منصوب. سوء: مفعول به دوّم. عظيم: صفت بلاء.
14/ 7
و آن‌گاه كه پروردگارتان اعلام داشت كه اگر واقعا شكر كنيد، [نعمت‌] شما را مى‌افزايم و اگر كفران [نعمت‌] بورزيد، حتما [بدانيد كه‌] عذاب من شديد خواهد بود (7) لام: مورد اوّل موطّئه براى قسم، دوّم لام قسم، سوّم لام موطّئه براى قسم و چهارم لام مزحلقه براى تاكيد بر سر خبر درآمده است.
14/ 8
و موسى گفت: « [اى بنى اسرائيل!] اگر شما و هركس كه در روى زمين است، همگى كفر ورزيد، [بايد بدانيد كه‌] بدون شك خداوند بى‌نياز ستوده است.» (8) جميعا: حال از (من) اسم موصول.
14/ 9
«آيا خبر كسانى [مثل‌] قوم نوح و عاد و ثمود كه قبل از شما بودند و كسانى كه بعد از آنان بودند، به شما نرسيده است كه كسى جز خداوند ايشان را نمى‌شناسد؟ پيامبرانشان معجزه‌ها برايشان آوردند، آن‌گاه آنان دست‌هايشان را [به نشانه‌ى خاموشى‌] بر دهان ايشان نهادند و گفتند: «البتّه ما به آن چه شما به آن رسالت يافته‌ايد، كفر مى‌ورزيم و نيز از آن چه ما را به آن دعوت مى‌كنيد سخت در شكّيم.» (9) لم: حرف جازمه. يات: فعل مجزوم، علامت جزم آن حذف حرف علّه (ياء) از آخر است. الّذين: مضاف اليه، محلا مجرور. قوم: بدل از (الّذين) الّا: حرف حصر. اللّه: فاعل.
14/ 10
رسولانشان گفتند: «آيا در خداوند پديدآرنده‌ى آسمان‌ها و زمين، شكّى هست؟ كه شما را دعوت مى‌كند تا بعضى از گناهانتان را بر شما بيامرزد و تا زمان معيّنى [مرگ و عذاب‌] شما را به تأخير اندازد.» [كافران به رسولان‌] گفتند: «شما جز بشرى مانند ما نيستيد كه مى‌خواهيد ما را از آن چه [بت‌هايى‌] كه پدرانمان مى‌پرستيدند، بازبداريد. پس براى ما حجّتى آشكار بياوريد.» (10) فى اللّه: خبر مقدّم، محلا مرفوع و شك: مبتداى مؤخّر. فاطر: صفت لفظ جلاله (اللّه) لام: حرف تعليل مقدّر به (ان) ناصبه. مسمّى: صفت اجل، تقديرا مجرور. ان:
حرف نفى، انتم: مبتدا، محلا مرفوع. الّا: حرف حصر، بشر: خبر، مثل: صفت بشر. ان:
حرف مصدرى.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 256

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست