نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 257
14/ 11 رسولانشان به ايشان گفتند: « [آرى] ما جز بشرى مثل شما نيستيم، ولى خداوند بر هركس از بندگانش كه بخواهد منّت مىنهد، و ما را نسزد كه جز به اذن الهى براى شما حجّتى بياوريم، و مؤمنان بايد بر خداوند توكّل كنند.» (11) ان: حرف نفى، نحن: مبتدا، محلا مرفوع، الّا: هر دو مورد حرف حصر. مثل: صفت بشر. جملهى يمن على من يشاء من عباده: خبر لكنّ، محلا مرفوع. 14/ 12 و براى ما چه مىشود كه بر خداوند توكّل نكنيم، در حالى كه ما را به راههاى [راست] مان هدايت كرده است، و قطعا بر آزارى كه به ما مىرسانيد، صبر خواهيم كرد، و توكّلكنندگان بايد بر خداوند توكّل كنند (12) ما: اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع و خبرش محذوف است. الّا- ان: حرف ناصبه و لا: حرف نفى. واو: حاليّه. سبل: مفعول به دوّم. لام: لام قسم براى تاكيد. 14/ 13 و كسانى كه كفر ورزيدند به رسولانشان گفتند: «حتما شما را از سرزمينمان بيرون مىكنيم مگر آن كه به آيين ما بازگرديد.» پس پروردگارشان به ايشان وحى كرد كه يقينا ستمگران را هلاك خواهيم كرد (13) لام: هر دو مورد لام قسم براى تاكيد. 14/ 14 و بىشك شما را بعد از ايشان در آن سرزمين سكونت مىدهيم، اين براى كسى است كه از مقام من [از ايستادن در پيشگاه من در محشر براى حسابرسى] بترسد و از تهديد من بهراسد (14) لام: لام قسم براى تاكيد. ذلك: مبتدا، محلا مرفوع. وعيد: مفعول به، تقديرا منصوب و ياء: در آخر آن مضاف اليه، محلا مجرور و براى تخفيف حذف شده است. 14/ 15 و [رسولان از خداوند] گشايش خواستند، و [در نتيجه] هر گردنكش ستيزهگرى نااميد شد (15) 14/ 16 كه پشت سر او جهنّم است و به او از آبى چركين خونآلود نوشانده مىشود (16) 14/ 17 كه آن را جرعه جرعه مىنوشد و آن را [به خاطر تلخى و گندى] نمىتواند فروبرد، و مرگ از هرجا به سراغ او مىآيد و او مردنى نيست و پشت سر او عذابى انبوه است (17) 14/ 18 مثل كسانى كه به پروردگارشان كفر ورزيدند، اعمالشان همانند خاكسترى است كه بادى سخت در روزى طوفانى بر آن بوزد، كه بر ذرّهاى از آن چه به دست آوردند، اختيار ندارند. اين همان گمراهى دور است (18) الّذين: مضاف اليه، محلا مجرور. اعمال: مبتدا، (يا بدل از مثل) هو: ضمير فصل.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 257