ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 258

14/ 19
آيا نديده‌اى [ندانسته‌اى‌] كه به راستى خداوند آسمان‌ها و زمين را به حق آفريده است؟ اگر بخواهد شما را مى‌برد و خلق جديدى مى‌آورد (19)
14/ 20
و اين [امر] بر خداوند دشوار نيست (20) ما: ماء شبيه به ليس. ذلك: اسم آن، محلا مرفوع و باء: حرف جرّ زايد، عزيز: خبر آن، محلا منصوب.
14/ 21
و [در روز قيامت‌] همه در پيشگاه خداوند حاضر مى‌شوند. آن‌گاه ضعفا به كسانى كه تكبّر ورزيده‌اند، گويند: «ما پيرو شما بوديم، پس آيا [امروز] شما بازدارنده‌ى چيزى از عذاب الهى از ما هستيد؟» [مستكبران‌] گويند: «اگر خداوند ما را هدايت كرده بود، البتّه ما نيز شما را هدايت مى‌كرديم. براى ما يكسان است چه زارى كنيم، چه صبر نماييم، ما را هيچ گريزگاهى نيست» (21) جميعا: حال از فاعل (برزوا) تبعا: خبر كنّا. لو: حرف شرط غير جازم، سواء:
خبر مقدّم. ام: حرف عطف. ما: حرف نفى مهمل.
14/ 22
و هنگامى كه كار [بهشتيان و دوزخيان‌] گزارده شود، شيطان گويد: «به راستى خداوند به شما وعده‌ى حق داده بود ولى من به شما وعده دادم و با شما خلاف كردم و من بر شما هيچ تسلّطى نداشتم جز اين كه شما را [به باطل‌] دعوت كردم آن‌گاه شما اجابتم نموديد، پس مرا ملامت مكنيد و خودتان را ملامت كنيد. من فريادرس شما نيستم و شما نيز فريادرس من نيستيد. راستى من به آن چه قبل از اين امر [در فرمانبردارى با كار خداوند] شريك گردانيديد، بيزارى ورزيدم.» قطعا ستمگران عذابى دردناك دارند (22) لمّا: مفعول فيه، ظرف زمان، محلا منصوب. وعد: مفعول به دوّم. الّا: حرف استثناء و ان: حرف مصدرى. قبل: اسم، مبنى بر ضم، محلا مجرور.
14/ 23
و كسانى كه ايمان آورده‌اند و اعمال صالح انجام داده‌اند، به بهشت‌هايى درآورده شوند كه از زير [درختان‌] آن رودها روان است كه به اذن پروردگارشان جاودانه در آن باشند، درود آنان در آنجا سلام است (23) الّذين: نايب فاعل، محلا مرفوع. جنّات: مفعول به فعل (ادخل) علامت نصب آن كسره‌ى آخر است. خالدين: حال از (الّذين) تحيت: مبتدا و سلام:
مبتداى دوّم و خبرش (عليكم) محذوف و جمله‌ى سلام (عليكم): خبر تحيّت، محلا مرفوع.
14/ 24
آيا نديدى كه خداوند چگونه مثلى زد، كلمه‌اى پاك [توحيد و ايمان راستين‌] مانند درختى پاك [از آفت‌ها] است كه ريشه‌اش [در زمين‌] استوار است و شاخه‌اش [سر] به آسمان دارد (24) كيف: اسم استفهام، حال، محلا منصوب. كلمة: بدل از مفعول به (مثلا).

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 258

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست