responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 264


15/ 32
[خداوند] فرمود: «اى ابليس تو را چه شده است كه همراه سجده‌كنندگان نيستى؟» (32) مع: مفعول فيه، ظرف مكان.
15/ 33
گفت: «من كسى نيستم كه براى بشرى كه او را از گلى خشك [مثل سفال‌] برآمده از لجنى بدبو آفريده‌اى، سجده كنم.» (33) لام: لام جحود.
15/ 34
فرمود: «پس از آن [مقام بهشت‌] بيرون شو كه تو رانده‌شده‌اى.» (34)
15/ 35
«و البتّه تا روز جزا بر تو لعنت باشد.» (35)
15/ 36
گفت: «اى پروردگار من! پس مرا تا روزى كه [مردم‌] برانگيخته شوند، مهلت بده.» (36)
15/ 37
فرمود: «آرى تو از مهلت‌يافتگانى.» (37)
15/ 38
«تا روز آن وقت معلوم.» (38)
15/ 39
گفت: «اى پروردگار من! به خاطر آن كه مرا گمراه كردى، البتّه من [باطل و بدى را] در روى زمين براى آنان [بر فرزندان آدم‌] خواهم آراست و همگى آنان را گمراه خواهم ساخت.» (39) اجمعين: تاكيد براى ضمير (هم)
15/ 40
«مگر از ميان آنان بندگان اخلاص‌يافته‌ى تو را.» (40) عبادك: مستثنى و كاف: مضاف اليه، محلا مجرور.
15/ 41
فرمود: «اين راهى مستقيم است كه [حفظ آن‌] بر عهده‌ى من است.» (41) مستقيم: صفت صراط.
15/ 42
«بى‌شك بر بندگان من تسلّطى ندارى، مگر كسانى از گمراهان كه از تو پيروى كنند.» (42) عبادى: اسم انّ، تقديرا منصوب و ياء: مضاف اليه، محلا مجرور. جمله‌ى ليس لك عليهم سلطان: خبر انّ، محلا مرفوع. من: مستثنى، محلا منصوب.
15/ 43
و مسلما جهنّم وعده‌گاه همگى آنان است (43) لام: لام مزحلقه براى تاكيد. اجمعين: تاكيد براى ضمير (هم)، علامت جرّ آن (ياء) و (نون) عوض از تنوين در مفرد آن است.
15/ 44
[جهنّمى‌] كه هفت در دارد كه از هر درى بخشى معيّن از آنان [داخل مى‌شوند] (44) جزء:
مبتداى مؤخّر.
15/ 45
به يقين پرهيزگاران در بوستان‌ها و چشمه‌سارانند (45)
15/ 46
[به بهشتيان گويند:] به سلامت و ايمنى به آنجا داخل شويد (46) آمنين: حال از فاعل أدخلوا.
15/ 47
و ما هر گونه كينه‌اى را از سينه‌هاى آنان برمى‌كنيم، كه برادرانه بر تخت‌هايى روياروى هم ديگرند. (47) اخوانا: حال از ضمير (هم) متقابلين: صفت دوّم (اخوانا)
15/ 48
نه رنجى در آنجا به ايشان رسد و نه از آنجا بيرونشان مى‌كنند (48) ما: ماء شبيه به ليس، هم: اسم آن، محلا مرفوع، باء: حرف زايد، مخرجين: خبر (ما) محلا منصوب.
15/ 49
خبر ده بندگانم را كه بى‌شك، من آن خطاپوش خطابخشم (49)
15/ 50
و بى‌گمان عذاب من خود آن عذاب دردناك است (50)
15/ 51
و آنان را ز مهمان ابراهيم [خليل اللّه‌] خبر ده (51)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 264
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست