ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 266

15/ 71
[لوط] گفت: «اگر مى‌خواهيد كارى [شروع‌] بكنيد، اينان دختران منند [مى‌توانيد با آنان ازدواج بكنيد.]» (71)
15/ 72
[اى پيامبر!] به جان تو سوگند كه واقعا آنان [قوم لوط] در سرمستى خود سرگشته بودند (72) لام: لام ابتدا، عمر: مبتدا، كاف: مضاف اليه، محلا مجرور و خبر آن (قسمى) محذوف است. لام: مزحلقه براى تاكيد.
15/ 73
پس به هنگام طلوع آفتاب صيحه [خروش مرگ‌بار] آنان را فروگرفت (73) مشرقين: حال.
15/ 74
آن‌گاه آن [شهر سدوم‌] را زير و رو كرديم و بر آنان سنگ‌هايى از سنگ گل فروباريديم (74)
15/ 75
بى‌شك در اين [امر] براى هوشياران عبرت‌هاست (75)
15/ 76
و [خرابه‌هاى‌] آن [شهر سدوم، هنوز] بر سر راهى پايدار است (76)
15/ 77
بى‌شك در اين [امر] براى مؤمنان عبرت است (77)
15/ 78
و به راستى اهل ايكه [قوم شعيب‌] ستمگر بودند (78) ان: مخفّفه از مثقّله (انّ)
15/ 79
پس ما از آنان انتقام گرفتيم و البتّه آن دو [شهر لوط و شهر شعيب، هنوز] بر سر راهى آشكارند (79) لام: لام مزحلقه براى تاكيد.
15/ 80
و البتّه اهل حجر [نام سرزمين ثمود، قوم صالح‌] نيز پيامبران را تكذيب كردند (80)
15/ 81
و آيات خود را به آنان داديم ولى از آن‌ها روى گردان بودند (81) معرضين: خبر كانوا، علامت نصب آن (ياء) و (نون) عوض از تنوين در مفرد آن (معرضا) است.
15/ 82
آنان از كوه‌ها خانه‌هايى [براى خود] مى‌تراشيدند در حالى كه ايمن بودند (82) آمنين: حال از فاعل (واو) در ينحتون.
15/ 83
پس بامدادان صيحه [خروش مرگ‌بار] آنان را فرا گرفت (83) مصبحين: حال از ضمير (هم)
15/ 84
آن‌گاه آنچه به دست آورده بودند، [عذاب الهى را] از ايشان بازنداشت (84) ما: مورد اوّل حرف نفى و مورد دوّم اسم موصول، فاعل، محلا مرفوع.
15/ 85
و ما آسمان‌ها و زمين و آن چه كه در بين آن دو است جز به حق نيافريده‌ايم، و هرآينه قيامت آينده است، پس [اى پيامبر! از كافران‌] با گذشتى نيكو [با عفوى بردبارانه‌] صرف نظر كن (85) الّا: حرف حصر. لام: مزحلقه براى تاكيد بر سر خبر درآمده است. الصفح: مفعول مطلق.
15/ 86
به يقين پروردگارت همان خلّاق داناست (86) هو: ضمير فصل.
15/ 87
و به راستى كه به تو سبع المثانى [سوره‌ى فاتحه الكتاب‌] و قرآن عظيم را بخشيديم (87)
15/ 88
و دو چشمت را به چيزى كه گروه‌هايى از آنان [كافران‌] را بدان بهره‌مند ساخته‌ايم، ميفكن؛ و بر آنان اندوه مخور [كه چرا ايمان نمى‌آورند]، و بال [مهربانى‌] خويش را براى مؤمنان فروگستر (88)
15/ 89
و بگو: «به راستى من همان هشداردهنده‌ى آشكارم.» (89)
15/ 90
هم چنان كه [عذابى‌] بر تقسيم‌كنندگان [آيات الهى‌] نازل كرديم.» (90) كما: جارّ و محلا مجرور.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 266

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست