ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 269

16/ 15
و [خداوند] در زمين كوه‌هايى استوار بيفكند تا شما را نجنباند، و رودها و راه‌هايى [ايجاد كرد] باشد شما هدايت شويد (15) ان: حرف نصب و مصدرى. انهارا و سبلا: هر دو به (رواسى) معطوف‌اند. جمله‌ى تهتدون: خبر لعلّ، محلا مرفوع.
16/ 16
و نشانه‌هايى [مانند درخت و كوه و تپّه، ايجاد كرد] و آنان [مسافران دريا و بيابان‌ها] به وسيله‌ى ستاره راه مى‌يابند (16) علامات: معطوف به (رواسى) علامت نصب آن كسره‌ى آخر است.
16/ 17
پس آيا كسى كه مى‌آفريند مانند كسى است كه نمى‌آفريند؟ پس آيا پند نمى‌گيريد؟ (17) أ:
استفهام انكارى. من: هر دو اسم موصول، مورد اوّل مبتدا، محلا مرفوع.
16/ 18
و اگر نعمت خداوند را بشماريد، نمى‌توانيد آن را شماره كنيد، به يقين خداوند خطاپوش خطابخش است (18) لام: لام مزحلقه براى تاكيد.
16/ 19
و خداوند آن چه پنهان مى‌داريد و آن چه آشكار مى‌سازيد، مى‌داند (19) ما: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب.
16/ 20
و كسانى كه به جاى خداوند مى‌خوانند [مى‌پرستند]، چيزى نمى‌آفرينند در حالى كه خود آفريده شده‌اند (20) الّذين: مبتدا، محلا مرفوع و جمله‌ى لا يخلقون شيئا: خبر الّذين. واو:
حاليّه.
16/ 21
[آنان‌] مردگان بى‌جان‌اند و نمى‌دانند كه چه وقت برانگيخته مى‌شوند (21) اموات: خبر دوّم (الّذين)، غير: صفت اموات. ايّان: اسم استفهام، مفعول فيه، ظرف زمان، محلا منصوب.
16/ 22
خداوند شما خداوند يگانه است، پس كسانى كه به آخرت ايمان ندارند، دل‌هايشان انكارگر است و خود نيز مستكبرند (22)
16/ 23
لا جرم حتما خداوند آن چه پنهان مى‌داريد و آن چه آشكار مى‌سازيد، مى‌داند. قطعا او مستكبران را دوست ندارد (23) لا: حرف نفى جنس، جرم: اسم لاى نفى جنس و خبرش محذوف است.
16/ 24
و چون به آنان گفته شود: «پروردگارتان چه چيز نازل كرده است؟» گويند: « [اين‌ها] افسانه‌هاى پيشينيان است.» (24) ما ذا: اسم استفهام، مفعول به (انزل)، محلا منصوب.
اساطير: خبر براى مبتداى محذوف.
16/ 25
تا اين كه در روز قيامت بار گناهان خود را به طور كامل بر دوش كشند و نيز بعضى از گناهان كسانى را كه بدون علم آنان را گمراه كرده‌اند. آگاه باشيد چه بد است آن چه برمى‌دارند (25) لام:
لام عاقبت مقدّر به (ان) ناصبه. كاملة: حال از (اوزار) الا: حرف تنبيه. ساء: فعل ماضى براى ذمّ و ضمير مستتر (هو) فاعل آن، ما: تمييز، محلا منصوب.
16/ 26
البتّه قبل از ايشان نيز كسانى بودند كه مكر ورزيدند، آن‌گاه خداوند بنيانشان را از پايه‌ها واژگون كرد، در نتيجه سقف از بالاى سرشان بر ايشان فروريخت و عذاب [الهى‌] از آنجا كه نمى‌دانستند، به سراغشان آمد (26) حيث: اسم، مبنى، محلا مجرور.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 269

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست