ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 271

16/ 35
و كسانى كه شرك ورزيدند، گفتند: «اگر خداوند مى‌خواست نه ما و نه پدرانمان جز او هيچ‌چيزى را عبادت نمى‌كرديم و هيچ‌چيزى را جز [به امر] او حرام نمى‌كرديم.» كسانى كه قبل از آنان بودند نيز به اين سان عمل كردند. پس آيا جز ابلاغ آشكار [وظيفه‌ى ديگرى‌] بر عهده‌ى پيامبران است؟ (35) لا: حرف زايد نفى. الّا: حرف حصر. البلاغ: مبتداى مؤخّر.
16/ 36
و به راستى در ميان هر امّتى پيامبرى برانگيختيم كه خداوند را عبادت كنيد و از طاغوت [هر معبودى غير از خداوند يگانه‌] اجتناب ورزيد. پس از ايشان كسانى هستند كه خداوند [آنان را] هدايت كرده است و از ايشان كسانى هستند كه ضلالت بر ايشان سزاوار است. لذا در زمين سير كنيد و بنگريد كه عاقبت تكذيب‌كنندگان چگونه بوده است (36) ان: حرف تفسير.
من: هر دو مورد اسم موصول، مبتداى مؤخّر، محلا مرفوع. كيف: اسم استفهام، خبر كان، محلا منصوب و عاقبه: اسم آن.
16/ 37
[اى پيامبر!] اگر چه بر هدايت آنان [كافران‌] حرص مى‌ورزى، ولى خداوند كسى را كه گمراه گذارد، هدايت نمى‌كند و براى آنان ياورانى نخواهد بود (37) ان: حرف شرط جازم. من: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب. ما: حرف نفى.
16/ 38
و سخت‌ترين سوگندهايشان را به خدا سوگند مى‌خورند كه خداوند آن‌كس را كه مى‌ميرد [دوباره‌] مبعوث نمى‌كند [دوباره زنده نخواهد كرد]. آرى [برانگيختن دوباره‌] وعده‌ى حقّى بر عهده‌ى اوست، ولى بيشتر مردم نمى‌دانند (38) جهد: مفعول مطلق. من: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب. بلى: حرف جواب. وعدا: مفعول مطلق براى فعل محذوف (وعد وعدا) حقا: مفعول مطلق براى فعل محذوف (حق حقا) جمله‌ى لا يعلمون: خبر لكن، محلا مرفوع.
16/ 39
تا اين كه [خداوند] براى آنان آن چه را درباره‌ى آن اختلاف دارند روشن سازد، و تا كسانى كه كفر ورزيده‌اند بدانند كه خود دروغگو بوده‌اند (39) الّذى: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب. لام: هر دو مورد لام تعليل مقدّر به (ان) ناصبه.
16/ 40
آن‌گاه سخن ما درباره‌ى چيزى كه آن را اراده كرده‌ايم، جز اين نيست كه به آن گوييم موجود شو! بلافاصله موجود مى‌شود (40) ما: كافّه.
16/ 41
و كسانى كه بعد از ستم دينشان در [راه‌] خدا هجرت كرده‌اند، البتّه در دنيا [سرايى‌] نيكو به آنان جايگاه مى‌دهيم، و اگر مى‌دانستند، به يقين اجر آخرت بزرگتر است (41) ما: حرف مصدرى. حسنة: مفعول به دوّم. لام: لام ابتدا براى تاكيد. لو: حرف شرط غير جازم.
16/ 42
همان كسانى كه صبر كردند و بر پروردگارشان توكّل مى‌كنند (42) الّذين: اسم موصول، خبر براى مبتداى محذوف (هم)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 271

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست