ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 273

16/ 55
تا اين كه [كافر نعمتان‌] در آن چه به ايشان داده‌ايم، كفران كنند. پس بهره‌مند شويد، به زودى خواهيد دانست (55) لام: لام تعليل مقدّر به (ان) ناصبه.
16/ 56
و آن چه به آنان روزى داده‌ايم، براى آن [بتان‌] كه چيزى نمى‌دانند بهره‌اى قرار مى‌دهند.
سوگند به خدا كه از آن چه افترا مى‌زنيد. حتما سؤال خواهيد شد (56) تاء و لام: هر دو حرف قسم براى تاكيد و نون: نون تاكيد ثقيله.
16/ 57
و [مشركان‌] براى خداوند دخترانى قايل مى‌شوند. او [از داشتن فرزند] منزّه است، و براى خودشان هر چه مى‌خواهند (57) سبحان: مفعول مطلق براى فعل محذوف (اسبح) و هاء:
مضاف اليه، محلا مجرور.
16/ 58
و چون يكى از آنان به [ولادت‌] دختر بشارت داده شود، چهره‌اش [از شدّت تأسّف‌] سياه گردد، در حالى كه او خشم خود را فروخورد (58) مسودا: خبر (ظلّ) واو: حاليّه.
16/ 59
از بدى آن چه [خبرى‌] به او بشارت داده شده است، از قوم [خود] متوارى شود [و در دل گويد] آيا او را به خوارى نگه دارد يا او را [زنده‌] به خاك بسپارد؟ آگاه باشيد كه چه بد است آن داورى كه مى‌كنند (59) ساء: فعل ماضى ذمّ. ما: تمييز، محلا منصوب.
16/ 60
صفت بد براى كسانى است كه به آخرت ايمان ندارند، و صفت والا براى خداوند است، و او عزّتمند حكيم است (60)
16/ 61
و اگر خداوند مردم را به خاطر ستم [شرك و گناه‌] شان مؤاخذه مى‌كرد، جنبنده‌اى بر روى زمين باقى نمى‌گذاشت، ولى [با بخشايش خويش، كيفر] آنان را زمانى معيّن به تأخير مى‌اندازد، و چون اجلشان فرارسد، نه ساعتى تأخير كنند و نه پيشى گيرند (61) لو: حرف شرط غير جازم. ما: حرف نفى. لكن: حرف استدراك. مسمى: صفت اجل، تقديرا مجرور.
ساعة: مفعول فيه، ظرف زمان.
16/ 62
و چيزى [دختران‌] را كه خود كراهت دارند، براى خداوند قائل مى‌شوند و زبانشان دروغ مى‌سازد كه [زندگى و بهشت‌] نيكو از آن آنان است. مسلما كه آتش [دوزخ‌] براى آنان است و حتما آنان [به سوى دوزخ‌] پيش‌گامند (62) لا: حرف نفى جنس، جرم: اسم لاى نفى جنس.
16/ 63
سوگند به خداوند كه به راستى به سوى امّت‌هاى قبل از تو نيز [پيامبرانى‌] فرستاديم، آن‌گاه شيطان اعمالشان را بر ايشان آراست و امروز هم دوست ايشان اوست و برايشان عذابى دردناك است (63)
16/ 64
و ما اين كتاب [قرآن‌] را بر تو نازل نكرديم، مگر اين كه آن چه در آن اختلاف دارند، براى آنان بيان كنى، و براى قومى كه ايمان مى‌آورند مايه‌ى هدايت و رحمت باشد (64) الّا: حرف حصر. لام: حرف تعليل مقدّر به (ان) ناصبه. الّذى: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب.
هدى: مفعول له.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 273

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست