ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 281

16/ 119
امّا به راستى پروردگارت براى كسانى كه از روى جهالت عمل بدى انجام داده‌اند، آن‌گاه بعد از آن توبه كرده‌اند و شايستگى گزيده‌اند، به راستى پروردگارت بعد از آن خطاپوش خطابخش است (119) لام: مزحلقه براى تاكيد بر سر خبر درآمده است.
16/ 120
به يقين ابراهيم در پيشگاه خداوند پيشوايى فروتن و يكتاپرست بود و از مشركان نبود (120) قانتا: خبر دوّم كان و حنيفا: خبر سوّم كان. يك: فعل مضارع مجزوم و (نون) براى تخفيف از آخر آن حذف شده است.
16/ 121
[و] براى نعمت‌هاى او شكرگزار بود، [خداوند] او را برگزيد و به صراط مستقيم هدايتش كرد (121) شاكرا: خبر چهارم كان.
16/ 122
و به او در دنيا نيكويى بخشيديم و بى‌گمان او در آخرت از صالحان خواهد بود (122) حسنة:
مفعول به دوّم. لام: لام مزحلقه براى تاكيد.
16/ 123
سپس به تو وحى كرديم كه از آيين ابراهيم يكتاپرست پيروى كن كه او از مشركان نبود (123) حنيفا: حال از ابراهيم.
16/ 124
جز اين نيست كه [حكم‌] سبت [بزرگداشت و تعطيلى شنبه‌] بر كسانى مقرّر شد كه درباره‌ى آن اختلاف ورزيدند و مسلما پروردگارت در روز قيامت درباره‌ى چيزى كه در آن اختلاف مى‌ورزيدند، در بين آنان داورى خواهد كرد (124) لام: مزحلقه براى تاكيد.
16/ 125
با حكمت و پند پسنديده به راه پروردگارت دعوت كن و با آنان به شيوه‌اى كه بهتر است مجادله كن. به يقين پروردگارت خود داناتر است به [احوال‌] كسى كه از راه او منحرف شده است، و او به هدايت‌يافتگان نيز داناتر است (125) الّتى: اسم موصول، محلا مجرور. هى:
ضمير منفصل، مبتدا، محلا مرفوع. احسن: خبر آن. جمله‌ى هو اعلم: خبر (انّ) محلا مرفوع.
و هو: هر دو مورد مبتدا، محلا مرفوع و اعلم: هر دو خبرند.
16/ 126
و اگر خواستيد مجازات كنيد، به مانند آن چه به آن مجازات شده‌ايد، مجازات كنيد، و اگر صبر كنيد مسلما آن [صبورى‌] براى صابران بهتر است (126) ما: اسم موصول، مضاف اليه، محلا مجرور. لام: مورد اوّل لام موطّئه براى قسم و مورد دوّم لام قسم. هو: مبتدا، محلا مرفوع.
16/ 127
و صبر پيشه كن، در حالى كه صبر تو جز به عنايت الهى نيست، و بر آنان [گمراهان‌] اندوهگين مشو، و از آن چه مكر مى‌ورزند دلتنگ مباش (127) واو: حاليّه، ما: حرف نفى. الّا:
حرف حصر. تك: فعل مضارع ناقص، حرف (نون) براى تخفيف از آخر حذف شده است.
16/ 128
به يقين خداوند با كسانى است كه تقوا پيشه كرده‌اند و با كسانى كه خود نيكوكارند (128) مع:
مفعول فيه، ظرف مكان. هم: مبتدا، محلا مرفوع و محسنون: خبر آن، علامت رفع آن (واو) و (نون) عوض از تنوين در مفرد آن (محسن) است.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 281

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست