responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 291


17/ 87
مگر رحمتى از پروردگارت كه بى‌شك فضل او در حق تو بزرگ است (87) رحمة: مستثنى.
جمله‌ى كان عليك كبيرا: خبر (انّ) محلا مرفوع.
17/ 88
بگو: «اگر انس و جن گرد هم آيند كه مثل اين قرآن را بيارند، هرگز مثل آن را نيارند و لو بعضى از آنان پشتيبان بعضى ديگر باشند.» (88) لام: لام موطّئه براى قسم. هذا: مضاف اليه، محلا مجرور. بعض: اسم كان و ظهيرا: خبر كان.
17/ 89
و به راستى در اين قرآن از هر گونه مثلى براى مردم، گوناگون بيان كرديم. ولى بيشتر مردم از غير انكار، خوددارى كردند (89) الّا: حرف حصر، كفورا: مفعول به.
17/ 90
و گفتند: «هرگز به تو ايمان نمى‌آوريم، مگر از زمين [مكّه‌] چشمه‌اى براى ما بجوشانى.» (90) حتّى: حرف جرّ و غايت مقدّر به (ان) ناصبه. ينبوعا: مفعول به.
17/ 91
«يا تو را باغى از نخل و انگور باشد، كز ميان آن [درختان‌] جوى‌ها جارى كنى.» (91) تفجيرا: مفعول مطلق.
17/ 92
«يا پاره‌هايى از آسمان آن سان كه دعوى مى‌كنى بر جانب ما افكنى، يا خداوند و ملائك را روياروى ما حاضر كنى.» (92) كما: جارّ و مجرور. كسفا: حال. قبيلا: حال از (اللّه و الملائكه)
17/ 93
«يا تو را از خانه‌اى از زر باشد يا به سوى آسمان بالا روى. ما كه بالا رفتنت را هم باور نكنيم، تا اين كه كتاب [آسمانى، از خود] بر ما فرودآرى كه ما آن را بخوانيم.» بگو: «پاك است پروردگارم، آيا من جز بشرى پيامبر هستم؟» (93) سبحان: مفعول مطلق براى فعل محذوف (اسبّح) ربّى: مضاف اليه، تقديرا مجرور و ياء: مضاف اليه دوّم، محلا مجرور. الّا: حرف حصر، بشرا: خبر (كنت) و رسولا: صفت (بشرا)
17/ 94
و مردم را در آن دم كه هدايت سويشان آمد، مانع نشد از اين كه ايمان آورند جز اين كه گفتند: «آيا خدا بشرى را به پيامبرى برانگيخته است؟» (94) الهدى: فاعل، تقديرا مرفوع. الّا:
حرف حصر. ان: مورد اوّل حرف نصب و مصدرى، دوّمى هم مصدرى.
17/ 95
بگو: «اگر در روى زمين فرشتگانى بودند كه آهسته ره مى‌سپردند، البتّه ما از آسمان بر آنان فرشته‌اى را به پيامبرى فرومى‌فرستاديم.» (95) لو: حرف شرط غير جازم. مطمئنين: حال از فاعل (يمشون) ملكا: حال از (رسولا)، رسولا: مفعول به.
17/ 96
بگو: «در بين من و بين شما خدا گواهى كافى است. راستى او بر بندگان خود آگاه و بيناست.» (96) بالله: جارّ و مجرور، فاعل (كفى) محلا مرفوع. شهيدا: تمييز.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 291
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست