ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 304

18/ 98
[ذو القرنين‌] گفت: «اين رحمتى از جانب پروردگار من است، پس آنگه كه وعده‌ى پروردگارم [قيامت‌] فرارسد، آن [سدّ آهنين‌] را خرد گرداند، و وعده‌ى پروردگار من حقّ است (98)
18/ 99
و در آن روز [قيامت‌] بعضى از آنان را رها كنيم كه با بعضى ديگر درآميزند، و در صور دميده شود، آن‌گاه همگى آنان را گرد آوريم (99) فى الصور: نايب فاعل، محلا مرفوع. جمعا: مفعول مطلق.
18/ 100
و در آن روز جهنّم را آشكارا بر كافران عرضه كنيم (100) عرضا: مفعول مطلق.
18/ 101
همان كسانى كه چشمان [دل‌] ايشان از ذكر من در پرده‌ى [غفلت‌] بود و نمى‌توانستند بشنوند (101) الّذين: اسم موصول، خبر براى مبتداى محذوف (هم) محلا مرفوع.
18/ 102
پس آيا كسانى كه كفر ورزيده‌اند، پنداشته‌اند كه بندگان مرا به جاى من دوستان [خود] بگيرند؟ به راستى كه ما جهنّم را مانند منزلگهى براى كافران آماده ساخته‌ايم (102) عبادى:
مفعول به، تقديرا منصوب و ياء: مضاف اليه، محلا مجرور. جمله‌ى اعتدنا: خبر (انّ) محلا مرفوع. نزلا: مفعول به دوّم.
18/ 103
بگو: «آيا شما را به زيانكارترين [انسان‌ها] در كردار آگاه بگردانم؟» (103) اعمالا: تمييز.
18/ 104
كسانى‌اند كه سعى آنان در زندگى دنيا تباه شده است در حالى كه آنان مى‌نگارند كه خود كار نيكو مى‌كنند (104) الّذين: بدل از (الاخسرين)
18/ 105
آنان كسانى‌اند كه به آيات پروردگارشان و به لقاى او كفر ورزيده‌اند، پس اعمالشان تباه شده است، و در روز قيامت هيچ وزنى [ترازويى‌] براى ايشان نخواهيم نهاد (105) اولئك: مبتدا، محلا مرفوع. الّذين: خبر، محلا مرفوع.
18/ 106
[امر الهى‌] اين است كه به خاطر آن چه كفر ورزيده‌اند و آيات و پيامبران مرا به ريشخند گرفته‌اند، جز ايشان جهنّم است (106) ذلك: خبر براى مبتداى محذوف (الامر)، محلا مرفوع.
18/ 107
به راستى كسانى كه ايمان آورده‌اند و عمل صالح انجام داده‌اند، باغ‌هاى فردوس جايگاه آنان است (107) نزلا: حال از (جنّات)
18/ 108
جاودانه در آنند و از آن جابجايى نجويند (108) خالدين: حال، علامت نصب آن (ياء) و (نون) عوض از تنوين در مفرد آن (خالدا) است.
18/ 109
و بگو: «اگر دريا براى كلمات پروردگارم مركّب باشد، قطعا آن دريا قبل از آن كه كلمات پروردگارم پايان پذيرد، به پايان مى‌رسد هر چند مثل آن [دريا] را به يارى بياريم (109) لو: هر دو مورد حرف شرط غير جازم. مددا: تمييز.
18/ 110
بگو: «جز اين نيست كه من بشرى مثل شما هستم، [امّا] به من وحى مى‌شود كه خداى شما خداى يگانه است، پس هركس كه به لقاى پروردگارش اميد دارد بايد عمل صالح انجام دهد و هيچ احدى را در پرستش پروردگارش شريك نگرداند.» (110) انّ: از حروف مشبهه بالفعل، ما: ماء كافّه. من: اسم شرط جازم، مبتدا، محلا مرفوع و جمله‌ى كان يرجوا لقاء ربّه: خبر آن، محلا مرفوع. عملا: مفعول به.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 304

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست