ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 305

19. [سوره‌ى مريم، مكّى، 98 آيه‌]
به نام خداوند بخشنده‌ى مهربان‌
19/ 1
كاف، ها، يا، عين، صاد (1) كهيعص: از حروف مقطّعه‌ى كتاب كريم است و محلّى از اعراب ندارد.
19/ 2
اين ذكر رحمت پروردگار تو به بنده‌اش زكريّاست (2) ذكر: خبر براى مبتداى محذوف (هذا) عبده: مفعول به براى مصدر (رحمة)، هاء: مضاف اليه، محلا مجرور. زكريّا: عطف بيان از (عبده)
19/ 3
آن‌گاه كه [زكريّا] پروردگار خود را به ندايى نهانى بخواند (3) اذ: مفعول فيه، ظرف زمان، محلا منصوب. نداء: مفعول مطلق.
19/ 4
گفت: «اى پروردگار من! راستى كه استخوانم سست گشته و موى سرم از پيرى سپيد شده است و اى پروردگار من! هرگز در دعاى تو تيره‌دل نبوده‌ام.» (4) ربّ: مناداى مضاف، تقديرا منصوب و ياء: مضاف اليه، محلا مجرور و براى تخفيف حذف شده است. جمله‌ى وهن العظم منّى: خبر (انّ) محلا مرفوع. شيبا: تمييز. شقيّا: خبر (اكن)
19/ 5
«و به راستى پس از خويش از خويشانم [وارثان و پسر عموهايم‌] بيمناكم، در حالى كه همسرم عقيم است، پس مرا از نزد خود وارثى عطا كن.» (5) الموالى: مفعول به.
19/ 6
«كه او وارث من باشد و از خاندان يعقوب نيز ارث برد، و اى پروردگار من! او را مورد رضايت گردان.» (6) رضيا: مفعول به دوّم.
19/ 7
[خداوند فرمود:] اى زكريّا! ما تو را به پسرى كه اسمش يحيى است بشارت مى‌دهيم كه قبلا هم نامى برايش قرار نداده بوديم (7) اسم: مبتدا و يحيى: خبر، محلا مرفوع. قبل: اسم، محلا مجرور.
19/ 8
گفت: «اى پروردگار من! چگونه مرا پسرى باشد، در حالى كه همسرم عقيم است و خود نيز از پيرى به فرتوتى رسيده‌ام؟» (8) انّى: اسم استفهام، مفعول فيه، ظرف مكان، محلا منصوب.
19/ 9
[فرشته‌ى الهى‌] گفت: « [امر الهى‌] چنين است. پروردگارت گويد آن [كار] بر من آسان است، و به راستى كه من تو را بيافريدم در حالى كه چيزى نبودى.» (9) كذلك: خبر براى مبتداى محذوف (الامر كذلك) تك: فعل مضارع مجزوم و حرف (نون) از آخر آن براى تخفيف حذف شده است.
19/ 10
[زكريّا] گفت: «اى پروردگار من! براى من نشانه‌اى قرار ده.» فرمود: «نشانه‌ى تو اين است كه سه شب [و روز] در عين تندرستى با مردم سخن نگويى.» (10) الّا- ان: حرف نصب و مصدرى+ لا: حرف نفى. ثلاث: مفعول فيه، ظرف زمان. سويّا: حال از فاعل (تكلّم)
19/ 11
آنگه از محراب نزد قوم خود بيرون بيامد و به ايشان اشارت كرد كه بامدادان و شامگاهان تسبيح گوييد (11) ان: حرف تفسير. بكرة: مفعول فيه، ظرف زمان.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 305

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست