ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 308

19/ 39
و از روز حسرت بترسانشان، آنگه كه امر [الهى‌] گزارده شود، در حالى آنان در غفلت باشند و خود ايمان نيارند (39) واو: هر دو مورد حاليّه است.
19/ 40
راستى ما خود زمين را با هر كه بر روى آن است به ميراث مى‌بريم، و به سوى ما بازگردانده شوند (40) جمله‌ى نرث الارض: خبر (انّ)، محلا مرفوع.
19/ 41
و در اين كتاب [آسمانى‌] از ابراهيم ياد كن كه بى‌شك او پيامبرى صدّيق بود (41)
19/ 42
آن‌گاه كه به پدرش گفت: «اى پدر عزيزم! چرا چيزى را مى‌پرستى كه نه مى‌شنود و نه مى‌بيند و نه از تو چيزى بى‌نياز مى‌كند؟» (42) ابت: مناداى مضاف، تقديرا منصوب و حرف (تاء) بدل از (ياء) مضاف اليه محذوف كه در اصل (يا ابتى) بوده است. لم- لام: حرف جرّ+ ما: اسم استفهام، محلا مجرور. و مورد دوّم اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب.
19/ 43
«اى پدر عزيزم! به راستى از علم [وحى‌] چيزى به من رسيده است كه به تو نيامده است.
پس، از من پيروى كن تا تو را به راهى راست هدايت كنم.» (43) صراطا: مفعول به دوّم.
19/ 44
«اى پدر عزيز من! شيطان را پرستش مكن، بى‌شك شيطان بر [خداوند] رحمان عصيان‌گر است.» (44)
19/ 45
«اى پدر عزيز من! به راستى من مى‌ترسم كه عذابى از جانب [خداوند] رحمان به تو برسد آن‌گاه تو دوستدار شيطان باشى.» (45)
19/ 46
گفت: «اى ابراهيم! آيا تو از خدايان من روگردانى؟ اگر بازنايستى، سنگسارت مى‌كنم و روزگارى دراز از من دور باش.» (46) راغب: خبر مقدّم و انت: مبتداى مؤخّر، محلا مرفوع.
لام: لام قسم. مليا: جانشين مفعول مطلق (هجرا مليّا)
19/ 47
[ابراهيم‌] گفت: «بر تو سلام بادا، از پروردگارم براى تو آمرزش خواهم خواست، به راستى او براى من مهربان است.» (47) جمله‌ى كان بى حفيّا: خبر (انّ)، محلا مرفوع. حفيا: خبر (كان)
19/ 48
«و از شما و آن چه جز خداوند مى‌پرستيد كناره مى‌گيرم و پروردگارم را مى‌خوانم، اميد است كه در دعاى پروردگارم سخت‌دل نباشم.» (48) عسى: فعل ماضى تام. الّا- ان: حرف نصب+ لا: حرف نفى.
19/ 49
آنگه كه از آنان و آن چه به جز خداوند مى‌پرستيدند كناره گرفت، به او اسحاق و يعقوب را بخشيديم و همه را پيامبر گردانديم (49) واو: حاليّه و كلا: مفعول به مقدّم و نبيا: مفعول به دوّم.
19/ 50
و به ايشان از رحمت خويش بخشيديم و براى آنان زبان راستين و مقام بلند قرار داديم (50)
19/ 51
و [اى پيامبر!] در اين كتاب [آسمانى‌] از موسى ياد كن كه قطعا او اخلاص يافته بود و فرستاده‌اى پيامبر بود (51) نبيّا: خبر دوّم (كان)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 308

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست