ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 315

20/ 52
گفت: «علم آن در كتابى نزد پروردگار من است كه پروردگارم نه فرومى‌گذارد و نه فراموش مى‌كند.» (52)
20/ 53
[او] كسى است كه زمين را براى شما محلّ آرامش ساخت و در آن براى شما راه‌ها بنهاد و از آسمان آبى فروفرستاد، پس با آن از گياهان گوناگون جفت جفت برآورديم (53) الّذى: اسم موصول، خبر براى مبتداى محذوف (هو) مهدا: مفعول به دوّم. شتّى: صفت (ازواجا)، تقديرا منصوب.
20/ 54
بخوريد و چارپايانتان را بچرانيد، به راستى در اين [امر] براى خردمندان عبرتى هست (54) لام: لام ابتداء براى تاكيد و آيات: اسم (انّ)، علامت نصب آن تنوين جرّ آخر و جمع مؤنث سالم است. النّهى: مضاف اليه، تقديرا مجرور.
20/ 55
از آن [زمين‌] شما را آفريده‌ايم و به آن شما را بازمى‌گردانيم و بار ديگر شما را از آن بيرون مى‌آوريم (55) تارة: جانشين مفعول مطلق، اخرى: صفت (تارة)، تقديرا منصوب.
20/ 56
و در حقيقت همه‌ى آيات خود را به او [فرعون‌] نشان داديم، ولى او تكذيب كرد و سرباززد (56) آياتنا: مفعول به دوّم، علامت نصب آن كسره‌ى آخر و جمع مؤنث سالم است. نا:
مضاف اليه، محلا مجرور. كلّها: تاكيد براى (آيات) و هاء: مضاف اليه، محلا مجرور.
20/ 57
[فرعون‌] گفت: «اى موسى! آيا نزد ما آمده‌اى كه با سحر خود ما را از سرزمينمان بيرون كنى؟» (57) لام: لام تعليل مقدّر به (ان) ناصبه.
20/ 58
البتّه ما نيز براى تو سحرى مثل آن مى‌آوريم، پس بين ما و بين خودت موعدى در مكانى هموار بگذار كه ما و تو در آن خلاف نكنيم (58) نحن: تاكيد براى ضمير فاعلى مستتر (نخلفه)، محلا مرفوع. سوى: صفت (مكانا)، تقديرا منصوب.
20/ 59
[موسى‌] گفت: «موعدتان روز جشن باشد و تا چاشتگاه مردم گرد آورده شوند.» (59) ضحى: مفعول فيه، ظرف زمان.
20/ 60
پس فرعون برگشت و نيرنگش را فراهم آورد، آن‌گاه بازآمد (60)
20/ 61
موسى به آنان [ساحران‌] گفت: «واى بر شما، بر خداوند دروغ مبنديد كه شما را به عذابى ريشه كن مى‌سازد و هركس افترا زند، نوميد گردد.» (61) ويلكم: مفعول مطلق براى فعل محذوف و كم: مضاف اليه، محلا مجرور.
20/ 62
سپس [ساحران‌] در بين خود درباره‌ى كارشان به نزاع برخاستند و آن راز را پنهان داشتند (62)
20/ 63
[فرعونيان‌] گفتند: «واقعا اين دو [موسى و هارون‌] ساحرانى‌اند كه مى‌خواهند با سحرشان شما را از سرزمينتان بيرون كنند و آيين برتر شما را براندازند.» (63) ان: مخفّفه از مثقّله. هذان:
مبتدا، لام: فارقه، المثلى: صفت (طريقتكم)، تقديرا مجرور.
20/ 64
«پس نيرنگتان را هم‌آهنگ كنيد، سپس به رديف پيش آييد، و در حقيقت هركس امروز چيره شود، رستگار شده است.» (64) صفا: حال. من: اسم موصول، فاعل، محلا مرفوع.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 315

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست