ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 316

20/ 65
گفتند: «اى موسى! يا تو مى‌اندازى يا ما اوّلين كسى باشيم كه مى‌اندازيم؟» (65) امّا: حرف تخيير. اوّل: خبر نكون و من: اسم موصول، مضاف اليه، محلا مجرور.
20/ 66
گفت: « [نه‌] بلكه شما بيندازيد.» [ساحران انداختند] پس ناگاه ريسمان‌هايشان و عصاهايشان از سحر آنان چنان به خيال او [موسى‌] رسيد كه آن‌ها به شتاب مى‌دوند (66) بل:
حرف اضراب. اذا: فجائيّه.
20/ 67
پس موسى در دل خود ترسى احساس كرد (67)
23/ 68
گفتيم: «مترس، به يقين تو خود برترى،» (68) انت: ضمير فصل. الاعلى: خبر (انّ) تقديرا مرفوع.
20/ 69
و آن چه در دست راست دارى بينداز تا آن چه را ساخته‌اند فروبلعد، به راستى آن چه برساخته‌اند سحر ساحر است و ساحر هرجا آيد رستگار نمى‌شود (69) ما: هر سه مورد اسم موصول، مورد اوّل و دوّم مفعول به، محلا منصوب و مورد سوّم اسم (انّ)، محلا منصوب و كيد: خبر (انّ) حيث: مفعول فيه، ظرف مكان، محلا منصوب.
20/ 70
آن‌گاه ساحران به سجده درافتادند [و] گفتند: «ما به پروردگار هارون و موسى ايمان آورديم.» (70) سجدا: حال.
20/ 71
[فرعون‌] گفت: «آيا قبل از آن كه به شما اجازه دهم به او ايمان آورديد؟ حتما او بزرگتر شماست كه به شما سحر آموخته است، پس قطعا دست‌هايتان و پاهايتان را بر خلاف يكديگر [يكى از راست و يكى از چپ‌] قطع مى‌كنم و شما را بر شاخه‌هاى درخت خرما به دار مى‌آويزم، و بايد بدانيد كه عذاب كداممان شديدتر و پاينده‌تر است.» (71) لام: مورد اوّل لام مزحلقه براى تاكيد بر سر خبر (انّ) درآمده است و سه مورد ديگر لام قسم است. ايّنا: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب و نا: مضاف اليه، محلا مجرور. اشدّ: خبر براى مبتداى محذوف (هو اشدّ) عذابا: تمييز.
20/ 72
[ساحران‌] گفتند: «ما هرگز تو را بر آن چه از معجزات براى ما آمده است و بر آن كسى كه ما را آفريده است، برنمى‌گزينيم، پس هر چه تو مى‌خواهى بكن، جز اين نيست كه تو در زندگى اين دنيا حكم مى‌رانى.» (72) ما: مورد دوّم اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب. انت:
مبتدا، محلا منصوب و قاض: خبر آن، تقديرا مرفوع كه اسم منقوص است. هذه: منصوب به نزع خافض (فى هذه) و الحياة: بدل از (هذه) الدنيا: صفت الحياة، تقديرا منصوب.
20/ 73
«به يقين ما به پروردگارمان ايمان آورديم تا گناهانمان را و آن چه از جادوگرى كه تو ما را به آن وادار كرده‌اى ببخشد، و خداوند بهتر و پاينده‌تر است.» (73)
20/ 74
به راستى هركس به نزد پروردگارش گنهكار آيد، پس جهنّم براى اوست كه در آن نه مى‌ميرد و نه زنده مى‌شود (74) من: اسم شرط جازم، مبتدا، محلا مرفوع. مجرما: حال از فاعل (يات)
20/ 75
و هركس نزد او مؤمن بيايد در حالى كه عمل شايسته كرده باشد، پس آنانند كه بر ايشان درجات عالى خواهد بود (75) اولئك: مبتدا، محلا مرفوع و خبرش محذوف است. درجات:
مبتداى مؤخّر.
20/ 76
همان بهشت‌هاى جاودان كه از زير [درختان‌] آن رودها روان است. جاودانه در آنند و اين جزاى كسى است كه پاكى جويد (76) جنّات: بدل از (الدّرجات) عدن: مضاف اليه، خالدين:
حال از ضمير (لهم)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 316

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست