ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 317

20/ 77
و به راستى به موسى وحى كرديم كه بندگان مرا شبانگاه روانه گردان و راهى خشك در دريا بر آنان بازبشكاف كه نه از دست يافتن [فرعونيان‌] بترسى و نه [از غرق شدن‌] بيمناك باشى (77) يبسا: صفت (طريقا) دركا: مفعول به.
20/ 78
آن‌گاه فرعون با سپاهيانش ايشان را دنبال كرد، پس آن چه از آب دريا ايشان را فروگرفت، آنان را فروپوشاند (78) ما: اسم موصول، فاعل، محلا مرفوع.
20/ 79
و فرعون قومش را گمراه كرد و هدايت ننمود (79) ما: حرف نفى.
20/ 80
اى بنى اسرائيل! [فرزندان يعقوب‌] به راستى ما شما را از دشمنتان نجات داديم و با شما در جانب راست كوه طور وعده نهاديم و بر شما منّ و سلولى [ترنجبين و بلدرچين‌] فروفرستاديم (80) جانب: مفعول به دوّم. صفت (الطّور) علامت جرّ آن فتحه‌ى آخر است.
20/ 81
[و گفتيم:] از پاكيزه‌ها آن چه كه روزى شما كرده‌ايم، بخوريد و در آن زياده‌روى مكنيد كه خشم بر شما فرودمى‌آيد و هركس كه خشم من بر او فرودآيد، بى‌شك هلاك مى‌شود (81) ما: اسم موصول، مضاف اليه، محلا مجرور. من: اسم شرط جازم، مبتدا، محلا مرفوع و جمله‌ى يحلل غضى: خبر آن، محلا مرفوع.
20/ 82
«و به يقين من، براى كسى كه توبه كند و ايمان آورد و عمل شايسته‌اى انجام دهد سپس هدايت يابد، بسيار آمرزنده‌ام.» (82) لام: لام مزحلقه براى تاكيد بر سر خبر درآمده است.
20/ 83
«و اى موسى! چه چيز تو را [پيش‌] از قومت [براى حاضر شدن در كوه طور] به عجله واداشته است؟» (83) ما: اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع و خبرش محذوف است. موسى:
مناداى علم، تقديرا مرفوع.
20/ 84
گفت: «آنان اينك به دنبال منند، و من اى پروردگارم به سوى تو شتافتم تا راضى شوى.» (84) اولاء: خبر، محلا مرفوع. لام: حرف تعليل مقدّر به (ان) ناصبه.
20/ 85
فرمود: «به راستى ما قوم تو را بعد از [آمدن‌] تو امتحان كرديم و سامرى آنان را گمراه ساخت.» (85)
20/ 86
آن‌گاه موسى خشمناك و اندوهناك به سوى قوم خويش بازگشت، گفت: «اى قوم من! آيا پروردگارتان با شما وعده‌ى نيكو ننهاده است [كه از فرعونيان بازتان رهاند] آيا اين مدّت بر شما طولانى شد يا خواستيد كه خشم پروردگارتان بر شما فرودآيد كه با وعده‌ى من خلاف كرديد؟» (86) غضبان: حال از (موسى) ام: حرف عطف.
20/ 87
[گوساله‌پرستان‌] گفتند: «ما در وعده‌ى تو به اختيار خود خلاف نكرديم، ولى از زيور آلات قوم بارهايى بر ما نهاده شد و آن‌ها را [در آتش‌] افكنديم و سامرى نيز بدين گونه [زيور آلات خود را در آتش‌] انداخت،» (87) كذلك: مفعول مطلق، عاملش (القى) است.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 317

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست