ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 322

21. [سوره‌ى انبياء، مكّى، 112 آيه‌]
به نام خداوند بخشنده‌ى مهربان‌
21/ 1
مردم را [هنگام‌] حسابشان نزديك شده است، در حالى كه آنان در بى‌خبرى روى گردانند (1)
9/ 2
هيچ پندى تازه از جانب پروردگارشان بر ايشان نيامد مگر اين كه در حالى كه خود بازى مى‌كردند، آن را گوش دادند (2) محدث: صفت براى (ذكر) الّا: حرف حصر. واو: حاليّه.
21/ 3
در حالى كه دل‌هايشان سرگرم است و كسانى كه ستم كردند رازگويى خود را پوشيده داشتند [و گفتند:] آيا اين [پيامبر] جز بشرى مثل شماست؟ آيا در حالى كه خود مى‌بيند به سوى سحر مى‌آييد؟ (3) لاهية: حال از فاعل (يلعبون). الّذين: اسم موصول، بدل از فاعل (اسروا) مثل: صفت (بشر). واو: حاليّه.
21/ 4
[پيامبر] گفت: «پروردگار من هر سخنى كه در آسمان و زمين باشد، مى‌داند، و او شنوا و داناست.» (4) ربّى: مبتدا، تقديرا مرفوع و ياء: مضاف اليه، محلا مجرور.
21/ 5
بلكه گفتند: « [قرآن‌] خواب‌هاى پريشان است، بلكه آن را بر بافته است، بلكه او شاعر است، پس بايد مثل آن چه به پيشينيان [پيامبران پيشين‌] فرستاده شده، معجزه‌اى براى ما بياورد.» (5) بل: هر سه مورد حرف اضراب انتقالى است.
21/ 6
قبل از آنان نيز [مردم‌] هيچ شهرى كه [سپس‌] آن را هلاك كرديم، ايمان نياوردند، پس آيا اين‌ها ايمان مى‌آورند؟ (6)
21/ 7
و ما قبل از تو نيز جز مردانى كه به آنان وحى مى‌كرديم، نفرستاديم، پس اگر خود نمى‌دانيد از اهل ذكر [پژوهشگران آگاه كتب آسمانى‌] بپرسيد (7) الّا: حرف حصر. رجالا: مفعول به.
21/ 8
و ايشان را به شكل جسدى قرار نداده بوديم كه طعام نخورند و [ايشان نيز] جاودانه نبودند (8) جسدا: مفعول به دوّم. خالدين: خبر (كان)، علامت نصب آن (ياء) و (نون) عوض از تنوين در مفرد آن (خالدا) است.
21/ 9
سپس وعده‌ى [خود] را [پيروزى آنان بر دشمنانشان را] تحقّق بخشيديم و ايشان و هر كسى را كه مى‌خواستيم نجات بخشيديم و اسرافكاران را هلاك كرديم (9) الوعد: مفعول به دوّم. من: اسم موصول، معطوف به ضمير (هم) محلا منصوب.
21/ 10
به راستى كه ما به سوى شما كتابى فروفرستاده‌ايم كه در آن ذكر [معارف و احكام و بيدارى عزّت‌] شماست، آيا تعقّل نمى‌كنيد؟ (10)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 322

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست