responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 327


21/ 58
آن‌گاه آن‌ها را قطعه‌قطعه كرد مگر بزرگترشان را، باشد كه ايشان به سراغ او بروند (58) جذاذا: مفعول به دوّم. الّا: حرف استثناء و كبيرا: مستثنى.
21/ 59
گفتند: «چه كسى اين [كار] را با خدايان ما انجام داده است؟ بى‌گمان او از ستمكاران است.» (59) من: اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع.
21/ 60
گفتند: «شنيديم جوانى كه به او ابراهيم گفته مى‌شد، از آنان [بتان، به بدى‌] ياد مى‌كرد.» (60)
21/ 61
گفتند: «پس او را در برابر چشمان مردم بياوريد، شايد ايشان شاهد باشند.» (61)
21/ 62
[ابراهيم را آوردند و] گفتند: «اى ابراهيم! آيا تو اين [كار] را با خدايان ما كردى؟» (62)
21/ 63
گفت: « [نه‌] بلكه آن را همين بزرگترشان انجام داده است، اگر سخن مى‌گويند از آن‌ها بپرسيد.» (63) بل: حرف اضراب انتقالى. هذا: بدل از (كبيرهم)
21/ 64
پس به خودشان آمدند و گفتند: «بى‌شك شما خود ستمگريد.» (64) انتم: تاكيد براى (كم) محلا منصوب.
21/ 65
سپس سر افكنده شدند و [گفتند:] «به يقين تو مى‌دانى كه اين‌ها سخن نمى‌گويند.» (65) ما:
ماء شبيه به ليس و هؤلاء: اسم (ماء) محلا مرفوع و جمله‌ى ينطقون: خبر آن، محلا منصوب.
21/ 66
[ابراهيم‌] گفت: «پس آيا به جاى خداوند چيزى را مى‌پرستيد كه نه ذرّه‌اى به شما سود مى‌رساند و نه به شما ضرر دارد؟» (66) ما: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب.
21/ 67
«اف بر شما و بر آن چه به جاى خداوند مى‌پرستيد، پس آيا تعقّل نمى‌كنيد؟» (67) افّ: اسم فعل مضارع و ضمير مستتر (انا) فاعل آن.
21/ 68
گفتند: «او را بسوزانيد و اگر مى‌خواهيد كارى انجام دهيد خدايان خود [بتان‌] را يارى دهيد». (68)
21/ 69
گفتيم: «اى آتش! بر ابراهيم سرد و سلامت باش.» (69) بردا: خبر (كان)
21/ 70
و خواستند كه به او نيرنگى زنند، آن‌گاه آنان را زيانكارترين [انسان‌ها] قرار داديم (70) الاخسرين: مفعول به دوّم.
21/ 71
و ما او و لوط [برادرزاده‌ى ابراهيم‌] را [براى هجرت‌] به سوى سرزمينى كه براى جهانيان در آن بركت بخشيده بوديم، نجات داديم (71) الّتى: اسم موصول، صفت (الارض) محلا مجرور.
21/ 72
و به او [ابراهيم‌] اسحاق را و افزون بر آن [فرزندزاده‌اى مانند] يعقوب بخشيديم و همه را از صالحان قرار داديم (72) ناقلة: حال از يعقوب. كلا: مفعول به مقدّم.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 327
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست