نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 328
21/ 73 و آنان را پيشوايانى قرار داديم كه به امر ما هدايت مىكردند و به آنان انجام دادن كارهاى نيكو و برپاداشتن نماز و پرداختن زكات را وحى كرديم و عبادتكنندگان ما بودند (73) 21/ 74 و به لوط حكمت و علم بخشيديم و او را از شهرى كه [اهل آن] پليدكارى مىكردند، نجات داديم، به راستى كه آنان قومى بدكار و نافرمان بودند (74) الّتى: اسم موصول، صفت (القريه) محلا منصوب. 21/ 75 و او را در رحمت خود داخل كرديم، به راستى او از صالحان بود (75) 21/ 76 و نوح را [هم نجات داديم] آنگاه كه قبل از [ابراهيم و لوط] ندا كرده بود، پس ما او را اجابت كرديم و او و خانوادهاش را از گرفتارى بزرگ [طوفان] نجات بخشيديم (76) نوحا: معطوف بر (لوطا) كه مفعول به براى فعل محذوف است. 21/ 77 و او را در برابر قومى كه آيات ما را تكذيب مىكردند، يارى داديم، البتّه آنان قومى بدكار بودند، پس همگيشان را غرقه كرديم (77) الّذين: اسم موصول، صفت (القوم) محلا مجرور. اجمعين: حال از (هم) 21/ 78 و داود و سليمان را [ياد آر]، آنگاه كه دربارهى كشتزارى داورى كردند كه گوسفندان آن قوم شبانه در آن چريده بودند در حالى كه ما شاهد داورى ايشان بوديم (78) واو: استئنافيّه، داود: مفعول به براى فعل محذوف (اذكر). شاهدين: خبر (كان)، علامت نصب آن (ياء) و (نون) عوض از تنوين در مفرد آن (شاهدا) است. 21/ 79 سپس آن [داورى] را به سليمان [فرزند داود] فهمانديم و به هريك حكمت [نبوّت] و علمى بخشيديم و كوهها و پرندگان را فرمانبردار كرديم كه به همراه داود تسبيح مىگفتند و ما انجامدهندهى [اين كار] بوديم (79) كلّا: مفعول به مقدّم. مع: مفعول فيه، ظرف مكان. 21/ 80 و به خاطر شما به او [داود] فن زرهبافى آموختيم تا شما را از گزند همديگر [در كارزار] محفوظ بدارد، پس آيا شما شاكريد؟ (80) صنعة: مفعول به دوّم. لام: حرف تعليل مقدّر به (ان) ناصبه. 21/ 81 و براى سليمان باد تند را [فرمانبردار كرديم] كه به امر او به سوى سرزمينى [شام] كه در آن بركت نهاده بوديم روان مىشد. و ما به هر چيزى داناييم (81) الريح: مفعول به براى فعل محذوف (سخّرنا)، عاصفة: حال از (الريح)، الّتى: اسم موصول، صفت (الارض)، محلا مجرور.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 328