responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 336


22/ 31
در حالى كه براى خداوند پاك‌دين خالص باشيد و به او شريك‌آورنده نباشيد. و هركس به خداوند شرك ورزد، گويى كه از آسمان فروافتاده و پرندگان او را در ربوده، يا باد او را به جايى دور درانداخته است (31) حنفاء: حال از فاعل (اجتنبوا)، غير: حال دوّم تاكيد بر مورد اوّل.
كانّ: از حروف مشبهة بالفعل و ما: ماء كافّه.
22/ 32
[امر فرايض الهى‌] چنين است و هركس شعائر خداوند را بزرگ بشمارد، بدون شك آن [نشانه‌اى‌] از پرهيزگارى دل‌هاست (32) ذلك: خبر براى مبتداى [الامر] محذوف. من: اسم شرط جازم، مبتدا، محلا مرفوع.
22/ 33
در آن‌ها [چارپايان‌] براى شما تا مدّتى معيّن سودهايى هست، سپس جايگاه [قربان آن‌ها] در بيت عتيق [خانه‌ى كهنه، كعبه‌] است (33)
22/ 34
و براى هر امّتى مناسكى [آيين عبادتى در قربانى‌] قرار داده‌ايم تا نام خدا را [موقع ذبح‌] بر چارپايان زبان بسته‌اى كه روزى آنان كرده است، ببرند، خداوند شما خدايى يگانه است، در برابرش تسليم شويد و به فروتنان پاك‌دل بشارت بده (34)
22/ 35
همان كسانى كه چون ياد خداوند ذكر شود، دل‌هايشان خشيت مى‌يابد و بر آن چه به ايشان رسد، صبورند، و برپادارندگان نمازند و از آن چه روزى‌شان داده‌ايم انفاق مى‌كنند (35) الّذين: اسم موصول، صفت براى (المخبتين)، محلا منصوب. الصابرين: معطوف به (المخبتين)
22/ 36
و [قربانى‌] شتران فربه را براى شما از شعائر خداوند قرار داده‌ايم، براى شما در آن خيرى هست، پس در حالى كه بر پاى ايستاده‌اند نام خدا را [موقع نحر] بر آن‌ها ببريد و چون پهلوهايشان به زمين افتاد، از آن بخوريد و به نيازمند قانع و سائل نيز بخورانيد. به اين گونه آن‌ها را براى شما رام كرديم، باشد كه شكرگزار باشيد (36) البدن: مفعول به براى فعل محذوف (جعلنا)، صوافّ: حال از ضمير (هاء)، كذلك: مفعول مطلق فعل (سخّرناها)، جمله‌ى تشكرون: خبر (لعلّ)، محلا مرفوع.
22/ 37
هرگز گوشت‌هاى آن‌ها و خون‌هايشان [قربانى‌ها] به خداوند نمى‌رسد بلكه تقواى شما به او مى‌رسد، بدين گونه آن‌ها را براى شما رام كرده است تا خداوند را به خاطر آن كه شما را هدايت كرده است، تكبير بگوييد و نيكوكاران را بشارت بده (37) لكن: حرف استدراك.
التقوى: فاعل، تقديرا مرفوع.
22/ 38
به يقين خداوند از كسانى كه ايمان آورده‌اند دفاع مى‌كند، بدون شك خداوند هيچ خيانتكار ناسپاسى را دوست ندارد (38)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 336
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست