ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 337

22/ 39
به كسانى كه با آنان كارزار شده است، رخصت [جهاد] داده شده است، چرا كه آنان مورد ستم قرار گرفته‌اند و به يقين خداوند بر يارى دادن آنان تواناست (39) لام: لام مزحلقه.
22/ 40
همان كسانى كه از ديارشان به ناحق رانده شده‌اند و جز اين نبوده كه گفته‌اند: «پروردگار ما خداوند است» و اگر خداوند بعضى از مردم را با بعضى ديگر دفع نمى‌كرد، صومعه‌ها [ى راهبان‌] و كليساها [ى مسيحيان‌] و كنشت‌ها [ى يهوديان‌] و مساجد [مسلمانان‌] كه نام خداوند در آن‌ها بسيار ذكر مى‌شود، ويران مى‌گرديد؛ مسلما خداوند هركس را كه [دين‌] او را يارى كند، يارى مى‌دهد، به يقين خداوند سخت تواناى شكست‌ناپذير است (40) الّذين: اسم موصول، بدل از (الّذين)، محلا مجرور. الّا: حرف استثناء. ربّ: مبتدا. لو لا: حرف شرط غير جازم. صوامع: نايب فاعل. كثيرا: جانشين مفعول مطلق (ذكرا كثيرا) لام: مورد اوّل لام جواب شرط (لو لا)، مورد دوّم لام قسم و مورد سوّم لام مزحلقه براى تاكيد بر سر خبر درآمده است.
22/ 41
همان كسانى كه چون در روى زمين به آنان توانايى دهيم، نماز را برپادارند و زكات را پردازند و امر به معروف و نهى از منكر كنند و عاقبت كارها با خداوند است (41) الّذين: اسم موصول بدل از (الّذين) در آيه‌ى قبل.
22/ 42
و [اى پيامبر!] اگر تو را تكذيب كردند [بدانكه‌] به يقين قبل از آنان قوم نوح و عاد و ثمود نيز [پيامبران خويش را] تكذيب كرده‌اند (42)
22/ 43
و قوم ابراهيم و قوم لوط [نيز پيامبران خود را تكذيب كرده‌اند] (43)
22/ 44
و اهل مدين [نيز تكذيب كرد] و موسى تكذيب شد، آن‌گاه به كافران مهلت دادم، سپس ايشان را فروگرفتم، پس [بنگر كه‌] عذاب من چگونه بوده است (44) كيف: اسم استفهام، خبر (كان) محلا منصوب و نكير: اسم (كان)، تقديرا مرفوع و ياى مضاف اليه براى تخفيف از آخر آن حذف شده است.
22/ 45
و چه بسيار شهرها را كه آنان ستمكار بودند هلاكشان كرديم و [اكنون‌] آن‌ها بر روى سقف‌هايشان فروريخته است و [چه بسيار] چاه‌ها كه متروك مانده و نيز قصرهاى افراشته (45) كايّن: اسم كنايه از عدد، مبتدا، محلا مرفوع. من: حرف جرّ زايد و قريه: تمييز، محلا منصوب.
22/ 46
آيا در زمين گردش نكرده‌اند تا دل‌هايى داشته باشند كه با آن تعقّل كنند يا گوش‌هايى كه با آن بشنوند، زيرا [تنها] چشم‌ها نيست كه كور مى‌شود، بلكه دل‌هايى كه در سينه‌هاست [نيز] كور مى‌شود (46) لكن: حرف استدراك. الّتى: اسم موصول، صفت (القلوب)، محلا مرفوع.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 337

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست