نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 340
22/ 65 آيا نديدهاى كه خداوند آن چه كه در روى زمين است و كشتىها كه در دريا به امر او روانند براى شما رام گردانيد و او آسمان را نگاه مىدارد كه بر زمين نيفتد مگر به اذن خود. به يقين خداوند به مردم رئوف و مهربان است (65) ما: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب. 22/ 66 و او كسى است كه شما را زنده كرده است، و سپس شما را مىميراند، سپس دوباره شما را زنده مىكند، راستى انسان بسى ناسپاس است (66) هو: مبتدا، محلا مرفوع. الّذى: خبر، محلا مرفوع. ثمّ: هر دو مورد حرف عطف. لام: مزحلقه براى تاكيد. 22/ 67 براى هر امّتى مناسكى [آيينى براى عبادت] نهادهايم كه آنان به آن عمل كنند، پس در اين امر نبايد با تو به نزاع برخيزند. به سوى پروردگارت دعوت كن، به يقين تو بر هدايتى مستقيمى (67) لام: مزحلقه براى تاكيد. 22/ 68 و اگر با تو مجادله كنند، بگو: «خداوند به آن چه مىكنيد داناتر است.» (68) 22/ 69 خداوند در بين شما دربارهى آن چه با يكديگر اختلاف داشتيد، در روز قيامت داورى خواهد كرد (69) 22/ 70 آيا نمىدانى كه خداوند آن چه در آسمانها و زمين است، مىداند؟ البتّه اينها در كتابى [لوح محفوظ، ثبت] است. به يقين اين [امر] بر خداوند آسان است (70) 22/ 71 و به جاى خداوند چيزى را پرستش مىكنند كه [خداوند] دربارهى آن حجّتى نازل نكرده است و چيزى را [مىپرستند] كه بدان علمى ندارند و ستمكاران هيچ ياورى ندارند (71) ما: مورد اوّل اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب و مورد دوّم معطوف به آن و مورد سوّم حرف نفى است. 22/ 72 و چون آيات روشن ما بر آنان خوانده شود در چهرههاى كسانى كه كفر ورزيدهاند اثر انكار را مىبينى، نزديك است كه به كسانى كه آيات ما را بر آنان مىخوانند حمله برند، بگو: «آيا شما را به بدتر از اين خبر دهم؟» آن آتش [دوزخ] است كه خداوند آن را به كسانى كه كفر ورزيدهاند وعده داده است و چه بد بازگشتگاهى است (72) بينات: حال از (آيات)، علامت نصب آن كسرهى آخر است. الّذين: اسم موصول، مورد اوّل مضاف اليه، محلا مجرور، مورد دوّم محلا مجرور، مورد سوّم مفعول به اوّل، محلا منصوب و هاء: مفعول به دوّم است. بئس: فعل ماضى براى ذمّ و المصير: فاعل آن و مخصوص به ذمّ (النّار) محذوف است.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 340