نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 341
22/ 73 هان! اى مردم مثلى [در مورد پرستش مشركان] زده مىشود كه بدان گوش فرا دهيد: كسانى كه به جاى خداوند مىخوانيد هرگز مگسى را نيز نتوانند آفريد هر چند براى [آفريدن] آن دست به دست هم دهند، و اگر آن مگس چيزى از آنان بربايد، نمىتوانند آن را از او بازپس گيرند، پرستنده و پرستيده [هر دو] ناتوانند (73) اىّ: مناداى نكرهى مقصوده، محلا منصوب و ها: حرف تنبيه و النّاس: بدل از (اىّ). لو: حرف شرط غير جازم. 22/ 74 خداوند را چنان كه سزاوار قدر اوست، ارج ننهادهاند. به يقين خداوند تواناى عزّتمند است (74) ما: حرف نفى. حقّ: جانشين مفعول مطلق. لام: لام مزحلقه براى تاكيد. 22/ 75 خداوند از ميان فرشتگان و از ميان مردمان پيامبرانى برمىگزيند. به يقين خداوند شنواى بيناست (75) 22/ 76 [خداوند] آن چه در پيش روى آنان و آن چه پشت سر ايشان است، مىداند و كارها به خداوند بازگردانده مىشود (76) ما: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب. 22/ 77 هان! اى كسانى كه ايمان آوردهايد، ركوع كنيد و سجده كنيد و پروردگارتان را بپرستيد و كار خير انجام دهيد، باشد كه رستگار شويد (77) جملهى تفلحون: خبر (لعلّ) محلا مرفوع. 22/ 78 در راه خدا چنان كه حق جهاد اوست جهاد كنيد، او شما را برگزيده است و براى شما در دينتان هيچ رنجى قرار نداده است كه همان آيين پدرتان ابراهيم است، او شما را از قبل مسلمان ناميد و در اين [كتاب كريم نيز مسلمان ناميده شدهايد] اين كه پيامبر بر شما شاهد باشد و شما بر مردم شاهد باشيد. پس نماز را برپاداريد و زكات را بپردازيد و به خداوند پناه ببريد، او سرور شماست، چه نيكو سرورى و چه نيكو ياورى است (78) حقّ: جانشين مفعول مطلق. ملّة: مفعول به (يا منصوب به نزع خافض است) نعم: فعل ماضى براى مدح و المولى و النصير: هر دو فاعلاند و مخصوص به مدح آنها (هو- اللّه) محذوف است.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 341