نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 343
23/ 18 و از آسمان آبى به اندازه فروفرستاديم سپس آن را در زمين [چشمهها] جاى داديم و به يقين ما به از بين بردن آن تواناييم (18) لام: لام مزحلقه براى تاكيد بر سر خبر درآمده است. 23/ 19 سپس با آن [آب] براى شما باغهايى از درختان خرما و انگور پديد آورديم كه در آن براى شما ميوههاى بسيار است و از آنها مىخوريد (19) 23/ 20 و نيز درختى از طور سينا برمىآيد كه روغن [زيتون] برمىآورد و نانخورشى براى خورندگان است (20) شجرة: معطوف به (جنّات) 23/ 21 و به راستى براى شما در چارپايان عبرتى هست كه از آن چه در شكمهاى آنهاست شما را مىنوشانيم و براى شما در آنها سودهاى بسيار است و از آنها مىخوريد (21) لام: لام ابتدا براى تاكيد. عبرة: اسم (انّ). ممّا- من: حرف جرّ+ ما: اسم موصول، محلا مجرور. 23/ 22 و بر آنها و بر كشتىها سوار كرده مىشويد (22) 23/ 23 و به راستى نوح را به سوى قومش فرستاديم. او گفت: «اى قوم من! خداوند را بپرستيد كه شما را جز او خدايى نيست، آيا پروا نمىكنيد؟» (23) غير: صفت (اله) و آله: مبتداى مؤخّر، محلا مرفوع. 23/ 24 آنگاه اشرافى از قومش كه كفر ورزيده بودند گفتند: «اين [مرد] جز بشرى مثل شما نيست كه مىخواهد بر شما برترى جويد و اگر خداوند مىخواست حتما فرشتگانى را مىفرستاد، ما در ميان نياكان پيشين خويش چنين چيزى نشنيدهايم.» (24) الّذين: اسم موصول، صفت (الملأ)، محلا مرفوع. ما: حرف نفى، الّا: حرف حصر. لام: حرف جواب شرط. 23/ 25 او [كسى] نيست مگر مردى كه در او جنونى هست، پس تا چندى در كار او درنگ كنيد (25) انّ: حرف نفى، الّا: حرف حصر. هو: مبتدا، محلا مرفوع و رجل: خبر آن. جنّه: مبتداى مؤخّر. 23/ 26 [نوح] گفت: «اى پروردگار من! در برابر اين كه مرا تكذيب مىكنند، ياريم كن.» (26) 23/ 27 آنگاه به او وحى كرديم كه: كشتى را زير نظر ما و با وحى ما بساز و چون فرمان ما آمد و [آب از] آن تنور فوران كرد، آنگاه در آن [كشتى] از هر نوع [جانورى] جفتى دوگانه [نر و ماده] راه ده و نيز خانوادهى خود را مگر كسى از ايشان [پسر و همسرت] كه از پيش دربارهى او سخن رفته است، و دربارهى كسانى كه ستم ورزيدهاند با من سخن مگوى كه آنان حتما غرقشدگانند (27) الّا: حرف استثناء. من: اسم موصول، مستثنى، محلا منصوب.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 343