نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 344
23/ 28 و چون تو و آنان كه همراه تواند بر كشتى قرار گرفتيد، آنگاه بگو: «ستايش خداوندى را كه ما را از قوم ستمكاران نجات بخشيد.» (28) من: اسم موصول، معطوف به فاعل (انت) الّذى: اسم موصول، صفت (للّه) 23/ 29 و بگو: «اى پروردگار من! مرا در منزلى مبارك فرودآور كه تو بهترين فرودآرندگانى.» (29) 23/ 30 به راستى در اين [داستان] عبرتهايى هست و بىشك ما آزماينده بودهايم (30) لام: مورد اوّل لام ابتدا براى تاكيد و مورد دوّم لام فارقه يا مزحلقه براى تاكيد است. ان: مخفّفه از مثقّله. سپس بعد از آنان نسلى ديگر [قوم عاد] را پديد آورديم (31) 23/ 32 آنگاه در ميان آنان پيامبرى [هود] را از خودشان فرستاديم كه خداوند را پرستش كنيد كه جز او براى شما خدايى نيست، آيا تقوا پيشه نمىكنيد؟ (32) من: حرف جرّ زايد و آله: مبتداى مؤخّر، محلا مرفوع و غيره: صفت (اله) و ه: مضاف اليه، محلا مجرور. 23/ 33 و اشراف قوم او كه كفر ورزيده بودند و لقاى آخرت [قيامت] را تكذيب كرده بودند، و ما در زندگى دنيا آنان را ناز و نعمت داده بوديم، گفتند: «اين [مرد] جز بشرى مثل شما نيست كه از آن چه شما از آن مىخوريد، مىخورد و از آن چه شما مىنوشيد، مىنوشد.» (33) الّذين: اسم موصول، صفت (الملأ)، محلا مرفوع. ما: حرف نفى، هذا: مبتدا، محلا مرفوع. الّا: حرف حصر و بشر: خبر براى (هذا) و مثلكم: صفت (بشر) و كم: مضاف اليه، محلا مجرور. ممّا- من: حرف جرّ+ ما: محلا مجرور. 23/ 34 «و اگر از بشرى مثل خودتان اطاعت كنيد، در آن صورت به يقين شما زيانكاريد.» (34) لام: موطّئه براى قسم و مورد دوّم لام مزحلقه براى تاكيد است. اذا: حرف جواب براى (انّ) 23/ 35 «آيا او به شما وعده مىدهد كه وقتى شما مرديد و خاك و استخوان شديد، شما [از قبر] بيرون آورده مىشويد؟» (35) 23/ 36 «بعيد است بعيد، آن چه وعده داده مىشويد.» (36) هيهات: اسم فعل ماضى به معنى (بعد) و مورد دوّم تاكيد بر آن است. 23/ 37 «چيزى جز همين زندگى دنياى ما نيست كه [عدهاى] مىميريم و [گروهى] زندگى مىكنيم و ما [بعد از مرگ] برانگيخته نمىشويم.» (37) ان: حرف نفى، هى: مبتدا، محلا مرفوع. الّا: حرف حصر. ما: ماء شبيه به ليس و نحن: اسم آن، محلا مرفوع و بمبعوثين: خبر آن، محلا منصوب. 23/ 38 «او [هود] جز مردى كه بر خداوند دروغ بسته است نيست و ما به او ايمان نمىآوريم» (38) 23/ 39 [هود] گفت: «اى پروردگار من! در برابر اين كه مرا تكذيب مىكنند، ياريم كن.» (39) 23/ 40 فرمود: «به يقين پس از اندكى پشيمان شوند.» (40) عن: حرف جرّ و ما: ماء زايد. لام: لام قسم. يصبحن: فعل مضارع ناقص و مؤكّد به (نون) ثقيله و نادمين: خبر آن و علامت نصب (ياء) است. 23/ 41 پس خروش آسمانى به حق آنان را فروگرفت، سپس آنان را به صورت خاشاك سيلاب گردانديم. پس نفرين بر قوم ستمكاران (41) بعدا: مفعول مطلق براى فعل محذوف (ابعدوا بعدا) 23/ 42 سپس بعد از آنان نسلهاى ديگر پديد آورديم (42)
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 344