نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 345
23/ 43 هيچ امّتى از اجل خويش سبقت نمىگيرند و تأخير نمىكنند (43) ما: هر دو حرف نفى. 23/ 44 سپس پياپى پيامبران خود را فرستاديم، هر امّتى كه پيامبرش [براى هدايت] آمد، او را تكذيب كردند، آنگاه آنان را از پى يكديگر آورديم [و به هلاكت رسانديم] و از آنان [براى عبرت مردم] داستانها ساختيم. پس نفرين بر قومى كه ايمان نمىآورند (44) تترا: حال. كلّما: مفعول فيه، ظرف زمان، محلا منصوب. بعضا: مفعول به دوّم. بعدا: مفعول مطلق براى فعل محذوف (ابعدوا بعدا) 23/ 45 سپس موسى و برادرش هارون را با معجزات خود و حجّتى روشنگر فرستاديم (45) هارون: بدل از (اخاه) 23/ 46 به سوى فرعون و اشراف [قوم] او، آنگاه گردنكشى كردند و قومى برترى جو بودند (46) عالين: صفت (قوما) علامت نصب آن (ياء) و (نون) عوض از تنوين در مفرد آن است. 23/ 47 سپس گفتند: «آيا به دو بشر كه مثل خودمان هستند ايمان بياوريم؟ در حالى كه قوم آن دو، بندگان مايند.» (47) مثلنا: صفت براى (بشرين) و نا: مضاف اليه، محلا مجرور. 23/ 48 سپس آن دو را تكذيب كردند و از هلاكشدگان گرديدند (48) 23/ 49 و به راستى به موسى كتاب [آسمانى] داديم، باشد كه ايشان هدايت يابند (49) 23/ 50 و پسر مريم و مادرش را آيتى قرار داديم و آن دو را بر زمينى بلند كه قرارگاهى بود و آبى گوارايى داشت، جاى داديم (50) مريم: مضاف اليه، علامت جرّ آن فتحهى آخر است. ذات: صفت براى (ربوة) 23/ 51 اى پيامبران! از پاكيزهها بخوريد و اعمال صالح انجام دهيد، به يقين من به آن چه انجام مىدهيد آگاهم (51) ها: حرف تنبيه، الرسل: بدل از (اىّ). 23/ 52 و البتّه اين امّت شماست كه امّتى يگانه است و من پروردگار شمايم، پس از من پروا كنيد (52) فاتقون: فعل امر و نون: براى وقايه و ياء: در آخر فعل مفعول به، محلا منصوب تخفيفا حذف شده است. 23/ 53 ولى آنان در كار خود بين خودشان اختلاف كردند، هر گروهى به آن چه نزد خود دارند دلخوشند (53) زبرا: حال از فاعل (تقطّعوا) 23/ 54 پس آنان را تا چندى در غفلتشان واگذار (54) 23/ 55 آيا مىپندارند اين كه از مال و فرزندان كه به وسيلهى آن به ايشان مدد مىدهيم (55) 23/ 56 به سود ايشان در كارهاى خير مىكوشيم؟ [نه] بلكه [حق را] در نمىيابند (56) بل: حرف اضراب انتقالى. 23/ 57 به يقين كسانى كه از خشيت پروردگارشان ترسناكند (57) 23/ 58 و كسانى كه آنان به آيات پروردگارشان ايمان مىآورند (58) هم: مبتدا، محلا مرفوع. 23/ 59 و كسانى كه آنان به پروردگارشان شرك نمىورزند (59)
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 345