ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 347

23/ 75
و اگر بر آنان رحمت مى‌آورديم و بلايى كه به ايشان رسيده بود، برطرف مى‌كرديم، در طغيانشان با سرگردانى لجاجت مى‌ورزيدند (75) ما: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب.
جمله‌ى يعمهون: حال از فاعل (لجّوا) محلا منصوب.
23/ 76
و به راستى ايشان را با عذاب فروگرفتيم ولى در برابر پروردگارشان فروتنى نكردند و زارى ننمودند (76)
23/ 77
تا هنگامى كه بر آنان درى از عذاب دردناك گشوديم به ناگاه ايشان در آن (عذاب) نوميد شدند (77) حتّى: حرف ابتدا، اذا: مورد اوّل مفعول فيه، ظرف زمان، محلا منصوب و مورد دوّم مفاجا است. ذا: صفت (بابا)، علامت نصب آن (الف) و از اسماء خمسه است.
23/ 78
و او كسى است كه براى شما گوش و چشمان و دل‌ها آفريد، چه اندك سپاس مى‌گزاريد (78) الّذى: خبر، محلا مرفوع. قليلا: جانشين مفعول مطلق (شكرا قليلا) ما: ماء زايد براى تاكيد است.
23/ 79
و او كسى است كه شما را در زمين پديد آورد و در نزد او محشور مى‌شويد (79)
23/ 80
و او كسى است كه زنده مى‌كند و مى‌ميراند و اختلاف [رفت و آمد، و به دنبال يكديگر آمدن‌] شب و روز از اوست، آيا تعقّل نمى‌كنيد؟ (80)
23/ 81
بلكه مثل آن چه پيشينيان گفته بودند، گفتند (81) بل: حرف اضراب انتقالى. ما: اسم موصول، مضاف اليه، محلا مجرور.
23/ 82
گويند: «آيا وقتى كه مرديم و خاك و استخوان شديم، آيا واقعا ما از نو برانگيخته مى‌شويم؟» (82) لام: مزحلقه براى تاكيد بر سر خبر درآمده است.
23/ 83
«به راستى به ما و نياكانمان قبلا چنين وعده داده بودند، اين جز افسانه‌هاى پيشينيان نيست.» (83) نحن: تاكيد بر نايب فاعل (نا) محلا مرفوع. هذا: مفعول به، محلا منصوب. الّا:
حرف حصر.
23/ 84
بگو: «زمين و هر كه در آن است از آن كيست، اگر مى‌دانيد؟» (84) جمله‌ى تعلمون: خبر (كنتم) محلا منصوب.
23/ 85
خواهند گفت: «از آن خداست» بگو: «پس آيا عبرت نمى‌گيريد؟» (85)
23/ 86
بگو: «پروردگار آسمان‌هاى هفت‌گانه و پروردگار عرش عظيم كيست؟» (86) من: اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع و ربّ: خبر آن.
23/ 87
خواهند گفت: «از آن خداست» بگو: «پس آيا تقوا پيشه نمى‌كنيد؟» (87)
23/ 88
بگو: «اگر مى‌دانيد كيست كه فرمانروايى همه چيز به دست اوست و او پناه مى‌دهد ولى در برابر او پناه داده نمى‌شود؟» (88) من: اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع.
23/ 89
خواهند گفت: «از آن خداست.» بگو: «پس چگونه سحر مى‌شويد؟» (89) انّى: اسم استفهام، حال از نائب فاعل (تسحرون)، محلا منصوب.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 347

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست