ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 351

24/ 11
به راستى كسانى كه آن افك [داستان تهمت ناپاكى زدن به همسر رسول اكرم (ص)] را به ميان آوردند، گروهى از شمايند؛ آن [تهمت‌] را شرّى براى خويش مپنداريد، بلكه آن خيرى براى شماست. براى هر مردى از آنان سهمى از همان گناهى است كه مرتكب شده است و كسى كه از ايشان سهم عمده آن را به گردن برگرفت، عذابى عظيم دارد (11) عصبة: خبر انّ، بل: حرف اضراب. ما: حرف مصدرى.
24/ 12
چرا وقتى كه آن [افك‌] را شنيديد، مردان مؤمن و زنان مؤمن گمان نيك در حق خودشان نبردند و نگفتند: «اين تهمتى آشكار است» (12) لو لا: حرف توبيخ و تحضيض. واو در فعل سمعتموه: زايد براى اشباع حركه‌ى ميم است.
24/ 13
چرا بر صحّت آن [تهمت‌] چهار تن شاهد نياوردند؟ و چون شاهدان را نياوردند، پس آنان نزد خداوند، خود دروغ‌گويانند (13) هم: ضمير فصل.
24/ 14
و اگر فضل الهى و رحمتش در دنيا و آخرت بر شما نبود، بى‌گمان به كيفر آن چه در آن به گفتگو پرداختيد، به شما عذابى عظيم مى‌رسيد (14) ما: اسم موصول، محلا مجرور.
24/ 15
هنگامى كه آن [تهمت‌] را از زبان هم‌ديگر فرا مى‌گرفتيد و با دهان‌هايتان چيزى را كه بدان علم نداشتيد، مى‌گفتيد و آن را سهل و آسان مى‌پنداشتيد، در حالى كه آن نزد خداوند [امرى‌] بزرگ است (15) ما: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب. هيّنا: مفعول به دوّم.
24/ 16
چرا وقتى كه آن را شنيديد نگفتيد: «ما را نرسد كه در اين [امر] سخن گوييم. تو منزّهى، اين تهمتى بزرگ است.» (16) سبحان: مفعول مطلق براى فعل محذوف (اسبّح) يا (نسبّح)
24/ 17
خداوند شما را اندرز مى‌دهد كه اگر مؤمنيد هرگز مثل آن را تكرار نكنيد (17) ابدا: مفعول فيه، ظرف زمان.
24/ 18
و خداوند آيات [خود] را براى شما بيان مى‌كند و خداوند داناى حكيم است (18)
24/ 19
البتّه كسانى كه دوست دارند كه فحشا در ميان كسانى كه ايمان آورده‌اند شايع شود، در دنيا و آخرت براى آنان عذابى دردناك خواهد بود و خداوند [هر چيزى را] مى‌داند و شما نمى‌دانيد (19)
24/ 20
و اگر فضل الهى و رحمتش در حق شما نبود [به سختى شما را عذاب مى‌داد] در حالى كه به يقين خداوند رئوف و مهربان است (20)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 351

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست