ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 355

24/ 37
مردانى كه هيچ تجارتى و خريدوفروشى آنان را از ياد خداوند و اقامه‌ى نماز و پرداختن زكات بازنمى‌دارد، و از روزى كه در آن دل‌ها و ديده‌ها دگرگون خواهد شد، خوف دارند (37)
24/ 38
تا خداوند بهتر از آن چه كه انجام داده‌اند جزايشان دهد و از فضل خويش بر ايشان بيفزايد و خداوند هر كه را بخواهد بى‌شمار روزى مى‌بخشد (38)
24/ 39
و كسانى كه كفر ورزيده‌اند، اعمالشان مثل سرابى در خشكزارى است كه انسان تشنه، آن را آبى مى‌پندارد، تا چون بدان مى‌رسد آن را چيزى نيابد و خدا را نزد خود يابد و حسابش را به كمال به او پردازد و خداوند سريع الحساب است (39) ماء و شيئا: هر دو مفعول به دوّم.
24/ 40
يا [اعمالشان‌] مانند ظلماتى است در دريايى عميق كه موجى آن را فروپوشانده، بر فراز آن نيز موجى ديگر است، بالاى آن ابرى است. ظلمات بعضى بر فراز بعضى ديگر است. هرگاه [انسان غرقه‌] دستش را بيرون آورد، نمى‌تواند آن را ببيند و به هركس كه خدا نورى نداده، پس او [در زندگى‌] نورى ندارد (40)
24/ 41
آيا نديده‌اى كه هر كه در آسمان‌ها و زمين است و پرندگان بال گشاده خداوند را تسبيح مى‌گويند؟ هر كدام ستايش خويش و نيايش خويش را مى‌دانند، و خداوند به آن چه عمل مى‌كنند داناست (41) من: اسم موصول، فاعل، محلا مرفوع. صافّات: حال از (الطّير) و علامت نصب آن كسره‌ى آخر و جمع مؤنث سالم است. جمله‌ى قد علم صلاته: خبر براى مبتداى (كل) محلا مرفوع.
24/ 42
و فرمانروايى آسمان‌ها و زمين مخصوص خداوند است و بازگشت نيز به سوى خداوند است (42)
24/ 43
آيا نديده‌اى كه خداوند ابرها را به آرامى مى‌راند، سپس در بين آن‌ها پيوند مى‌دهد، سپس آن را متراكم مى‌كند، آن‌گاه دانه‌ى باران درشت را مى‌بينى كه از شكاف آن بيرون مى‌آيد، و خداوند از آسمان از كوه‌هايى كه در آنجاست، تگرگ فرومى‌فرستد و به هركس كه بخواهد بدان گزند مى‌رساند و از هركس كه بخواهد آن را بازمى‌دارد، نزديك است كه تابش برقش [بينايى‌] چشم‌ها را از بين ببرد (43)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 355

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست