ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 361

25/ 12
وقتى كه [آتش سوزان دوزخ‌] از فاصله‌اى دور آنان را ببيند، خشم و خروشى از آن مى‌شنوند (12) تغيّظا: مفعول به.
25/ 13
و هنگامى كه از آن به زنجيركشان در تنگنايى افكنده شوند، آنجاست كه طلب مرگ كنند (13) مقرّنين: حال از فاعل (القوا) هنالك: اسم اشاره، مفعول فيه، ظرف مكان، محلا منصوب.
25/ 14
امروز يك‌بار طلب مرگ نكنيد بلكه بسيار طلب مرگ كنيد (14)
25/ 15
بگو: «آيا اين [هلاكت‌] بهتر است يا بهشت جاودانى كه متّقيان وعده داده شده‌اند كه پاداش و بازگشتگاه آنان است؟» (15) ذلك: مبتدا، محلا مرفوع. ام: حرف عطف. الّتى: اسم موصول، صفت براى (جنّة) محلا مرفوع.
25/ 16
در آنجا هر چه بخواهند، جاودانه براى آنان هست، [اين امر] بر پروردگارت وعده‌اى ضرورى است (16) ما: مبتداى مؤخّر، محلا مرفوع.
25/ 17
و [خداوند] روزى كه آنان را و آن چه به جاى خداوند پرستيده‌اند، محشور سازد، گويد:
«آيا شما اين بندگان مرا گمراه كرديد، يا خود راه را گم كرده‌اند؟» (17) ام: حرف عطف.
25/ 18
گويند: «منزّهى تو، ما را نرسد كه به جاى تو دوستانى بگيريم، ولى ايشان را و پدران ايشان را كامياب كردى كه ذكر را فراموش كردند و قومى تباه شدند.» (18) سبحان: مفعول مطلق براى فعل محذوف (نسبّح) كاف: مضاف اليه، محلا مجرور. ما: حرف نفى. اولياء: محلا مجرور. لكن: حرف استدراك. بورا: صفت (قوما)
25/ 19
به تحقيق بدانچه مى‌گفتيد، شما را تكذيب كردند. پس [عذاب الهى‌] را نمى‌توانيد دفع كنيد و نه نصرتى يابيد و هركس از شما ستم [شرك‌] ورزد، به او عذابى بزرگ چشانيم (19) من: مبتدا، محلا مرفوع. عذابا: مفعول به دوّم.
25/ 20
و قبل از تو از پيامبران [پيامبرى را] نفرستاديم جز آن كه آنان نيز غذا مى‌خوردند و در بازارها راه مى‌رفتند. و بعضى از شما را براى بعضى ديگر مايه‌ى آزمايش قرار داديم. آيا صبر مى‌كنيد؟ و پروردگار تو بيناست (20) ما: حرف نفى. الّا: حرف حصر. لام: لام مزحلقه براى تاكيد. فتنة: مفعول به دوّم.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 361

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست