responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 362


25/ 21
و كسانى كه اميد به لقاى ما ندارند، گفتند: «چرا فرشتگان بر ما نازل نمى‌شوند يا پروردگارمان را نمى‌بينيم؟» البتّه در دل‌هايشان تكبّر ورزيدند و سركشى بسيار بزرگى كردند (21)
25/ 22
[و مجرمان‌] روزى كه فرشتگان را ببينند كه در چنان روزى براى مجرمان بشارتى نيست، و گويند: « [از عذاب الهى‌] سخت دور بداريد.» (22) حجرا: مفعول مطلق براى فعل محذوف.
25/ 23
و به هر كارى كه انجام داده‌اند، مى‌پردازيم و آن را غبارى پراكنده مى‌گردانيم (23) هباء:
مفعول به دوّم.
25/ 24
در آن روز اهل بهشت از نظر آرامشگاه بهتر و از نظر استراحتگاه نيكوترند (24) مستقرا و مقيلا: هر دو مورد تمييز است.
25/ 25
و روزى كه آسمان با ابرهاى سفيد بشكافد و فرشتگان كاملا فروفرستاده شوند (25)
25/ 26
و در آن روز فرمانروايى بر حق، مخصوص [خداوند] رحمان است، بر كافران روزى بسيار سخت است (26)
25/ 27
و روزى است كه ستمكار [مشرك‌] دست‌هاى خود را مى‌گزد [و] مى‌گويد: «اى كاش من به همراه پيامبر راهى را پيش مى‌گرفتم.» (27) يا: حرف تنبيه، ليت: از حروف مشبهة بالفعل، نون: حرف وقايه و ياء: اسم (ليت) محلا منصوب. و جمله‌ى اتّخذت: خبر (ليت) محلا مرفوع. مع: مفعول فيه، ظرف مكان.
25/ 28
«اى واى بر من! كاش فلانى را دوست [خويش‌] برنمى‌گرفتم.» (28) يا: حرف ندا و تحسّر، ويلتى: مناداى متحسّر و ياء: مضاف اليه، محلا مجرور. خليلا: مفعول به دوّم.
25/ 29
«او مرا از [رسيدن‌] به قرآن گمراه كرد بعد از آن كه برايم آمده بود.» و شيطان خوار سازنده‌ى انسان است (29)
25/ 30
و پيامبر گويد: «اى پروردگار من! به راستى قوم من اين قرآن را ترك كردند.» (30) ربّ:
مناداى مضاف، تقديرا منصوب و ياء محذوف: مضاف اليه، محلا مجرور. القرآن: بدل از (هذا) مهجورا: مفعول به دوّم.
25/ 31
و بدين گونه براى هر پيامبرى دشمنى از گنهكاران قرار داديم و پروردگارت به عنوان راهبر و ياور كافى است (31) كذلك: مفعول مطلق، عاملش (جعلنا) است. هاديا: حال. ربّ: فاعل، محلا مرفوع.
25/ 32
و كسانى كه كفر ورزيدند گويند: «چرا قرآن يك‌باره بر او نازل نشده است؟» بدين گونه [به تدريج نازل كرديم‌] تا قلبت را به آن استوار سازيم و آن را به آرامى و به تدريج بخوانيم (32) لو لا: حرف تحضيض. جملة: حال. كذلك: حال از (القرآن) لام: لام تعليل مقدّر به (ان) ناصبه.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 362
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست