ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 363

25/ 33
و [كافران‌] براى تو مثلى نياورند، مگر آن كه ما [پاسخى‌] بر حق و تفسيرى نكوتر براى تو بياوريم (33) الّا: حرف حصر. تفسيرا: تمييز.
25/ 34
كسانى كه به جانب جهنّم بر روى صورت‌هايشان محشور شوند، آنان بدجايگاه‌تر و گمراه‌ترند (34) الّذين: اسم موصول، مبتدا، محلا مرفوع و جمله‌ى اولئك شر مكانا: خبر آن و اولئك: مبتدا، محلا مرفوع و مكانا و سبيلا: تمييزند.
25/ 35
و به تحقيق به موسى كتاب [آسمانى‌] داديم و برادرش هارون را همراه او دستيار قرار داديم (35)
25/ 36
الكتاب: مفعول به دوّم. هارون: بدل از (اخاه) وزيرا: مفعول به دوّم.
آن‌گاه گفتيم: «به سوى قومى كه نشانه‌هاى ما را تكذيب كردند، برويد.» سپس آنان را به كلّى سرنگون ساختيم (36) الّذين: صفت براى (القوم) تدميرا: مفعول مطلق.
25/ 37
و قوم نوح آن‌گاه كه پيامبران را تكذيب كردند، غرقه‌شان كرديم و آنان را براى مردم مايه‌ى عبرت قرار داديم و براى ستمكاران [مشركان‌] عذابى دردناك آماده كرديم (37) قوم: مفعول به براى فعل محذوف. لمّا: مفعول فيه، ظرف زمان.
25/ 38
و عاد و ثمود و اصحاب رسّ و نسل‌هايى فراوان را در بين آنان [هلاك كرديم‌] (38)
25/ 39
و براى هر كدام مثل‌ها زديم و هر كدام را به كلّى نابود ساختيم (39) كلّا: مفعول به براى فعل محذوف. تتبيرا: مفعول مطلق.
25/ 40
و قطعا به شهرى كه بر آن باران بلا باريده شده بود، گذشتند. آيا آن را نمى‌ديدند؟ بلكه اميدى به برانگيخته شدن نداشتند (40) الّتى: اسم موصول، صفت براى (القريه) مطر: مفعول مطلق. بل: حرف اضراب.
25/ 41
و هنگامى كه تو را ببينند، جز به ريشخندت نگيرند، [و گويند:] «آيا اين همان كسى است كه خداوند به پيامبرى برانگيخته است؟» (41) ان: حرف نفى. الّا: حرف حصر. هزوا: مفعول به دوّم. هذا: مبتدا، محلا مرفوع. الّذى: خبر، محلا مرفوع.
25/ 42
«البتّه نزديك بود كه ما را از [عبادت‌] خدايانمان- اگر در راه آنان استقامت نمى‌كرديم- گمراه كند و چون عذاب را ببينند، به زودى بدانند كه چه كسى گمراه‌تر است.» (42) ان: حرف تاكيد. جمله‌ى ليضلّنا عن الهتنا: خبر (كاد) محلا منصوب. لو لا: حرف شرط غير جازم. ان:
حرف مصدرى.
25/ 43
آيا آن‌كس را كه هواى نفس خود را خداى خود گرفته بود، ديدى؟ آيا تو بر او وكيلى؟ (43) من: اسم موصول، مفعول به اوّل و جمله‌ى انت تكون عليه وكيلا: مفعول به دوّم. هواه:
مفعول به اوّل و الهه: مفعول به دوّم و هاء: هر دو مورد مضاف اليه، محلا مجرور.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 363

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست