نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 364
25/ 44 يا مىپندارى كه حتما اكثرشان مىشنوند يا تعقّل مىكنند؟ آنان جز همانند چهارپايان نيستند، بلكه ايشان گمراهترند (44) ام: حرف عطف. ان: حرف نفى. الّا: حرف حصر. بل: حرف اضراب. 25/ 45 آيا نديدهاى كه پروردگارت چگونه سايه را مىگسترد؟ و اگر مىخواست، آن را ساكن مىگردانيد، سپس خورشيد را بر آن دليل قرار داديم (45) كيف: اسم استفهام، حال، محلا منصوب، عاملش (مدّ)، لو: حرف شرط غير جازم. لام: حرف جواب شرط (لو)، دليلا: مفعول به دوّم. 25/ 46 سپس آن [سايه] را آسان سوى خود بازمىگيريم (46) 25/ 47 و او است كه شب را براى شما پوششى پديد آورد و خواب را مايهى آرامش، و روز را مايهى زندگى گردانيد (47) 25/ 48 و او است كه بادها را پيشاپيش [باران] رحمت خويش مژده فرستاد، و از آسمان آبى پاكيزه فروفرستاديم (48) بشرا: حال از (الريّاح) يدى: مضاف اليه، علامت جرّ آن (ياء) است. 25/ 49 تا به وسيلهى آن سرزمينى مرده را زنده سازيم و آن را به چارپايان و انسانهاى فراوان از آن چه آفريدهايم، بنوشانيم (49) انعاما: مفعول به دوّم و ضمير هاء: مفعول به اوّل است. 25/ 50 و به راستى كه آن را در بين ايشان گوناگون بيان كرديم تا پند گيرند، ولى بيشتر مردم جز ناسپاسى نخواستند (50) لام: لام قسم براى تاكيد و مورد دوّم حرف تعليل مقرّر به (ان) ناصبه. الّا: حرف حصر، كفورا: مفعول به. و 25/ 51 اگر خواستيم حتما در هر شهرى هشداردهندهاى برمىانگيختيم (51) لام: لام جواب شرط (لو) 25/ 52 بنابراين از كافران اطاعت مكن، و با آنان به وسيلهى آن [قرآن كريم] به جهادى بزرگ بپرداز (52) 25/ 53 و او است كه دو دريا را به هم آميخت، اين يكى شيرين و پاكيزه و آن يكى شور تلخ. و در بين آن دو مانع و ديوارى استوار قرار داد (53) 25/ 54 و او است كه بشر را از آب آفريد و او را داراى نسبى و پيوندى قرار داد و پروردگار تو بسى تواناست (54) 25/ 55 و غير از خداوند چيزى را عبادت مىكنند كه نه سودشان مىدهد و نه ضررشان مىرساند، و كافر بر [كفر] پروردگارش پشتيبان [شيطان] است (55) ما: اسم موصول، مفعول به، محلا منصوب.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 364