ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 365

25/ 56
و ما تو را جز بشارت‌دهنده و هشدارگر نفرستاده‌ايم (56) الّا: حرف حصر. مبشّرا: مفعول به.
25/ 57
بگو: «من بر آن [رسالت خود] از شما مزدى نمى‌خواهم، جز آن كه كسى بخواهد به جانب پروردگارش راهى پيش گيرد.» (57) الّا: حرف استثناء، من: اسم موصول، مستثنى، محلا منصوب.
25/ 58
و بر [خداوند] زنده‌اى كه نمى‌ميرد، توكّل كن و به همراه ستايشش تسبيح‌گوى، و كافى است كه او به گناهان بندگانش آگاه است (58) الّذى: صفت (الحى) به: حرف جرّ زايد و هاء:
فاعل (كفى)
25/ 59
همان كسى كه آسمان‌ها و زمين و آن چه در بين آن دو است، در شش روز آفريد، سپس بر عرش استيلا يافت. او [خداوند] رحمان است، پس درباره‌ى او از [انسانى‌] آگاه سؤال كن (59) الّذى: بدل از موصول پيشين. الرحمن: خبر براى مبتداى (هو) محذوف.
25/ 60
و چون به آنان گفته شود: «به [خداوند] رحمان سجده بريد»، گويند: «رحمان كيست؟ آيا به چيزى كه ما را فرمان مى‌دهى، سجده بريم» و بر رميدگيشان مى‌افزايد (60) ما: اسم استفهام، مبتدا، محلا مرفوع و الرحمن: خبر آن است. نفورا: مفعول به دوّم.
25/ 61
بزرگوار است كسى كه در آسمان برج‌هايى پديد آورده است و در آن‌ها چراغى و ماهى روشنگر نهاده است (61) الّذى: اسم موصول، فاعل، محلا مرفوع.
25/ 62
و او كسى است كه شب و روز را جايگزين هم‌ديگر گردانيد تا هركس كه بخواهد عبرت گيرد يا بخواهد شكرگزارى كند (62) خلفة: مفعول به دوّم.
25/ 63
و بندگان [خداوند] رحمان كسانى‌اند كه بر روى زمين فروتنانه راه مى‌روند و هرگاه نادانان با آنان سخن گويند، به ملايمت پاسخ دهند (63) عباد: مبتدا و الّذين: خبر آن. هونا: جانشين مفعول مطلق (مشيا هونا)
25/ 64
و كسانى كه براى پروردگارشان در حال سجده و قيام شب‌زنده‌دارى مى‌كنند (64) سجدا:
حال از فاعل فعل تام (يبيتون)
25/ 65
و كسانى كه گويند: «اى پروردگار ما! عذاب جهنّم را از ما بگردان.» واقعا عذاب آن درگيرنده است (65)
25/ 66
به راستى آن بد قرارگاه و منزلگاهى است (66) مستقرا: تمييز.
25/ 67
و كسانى كه هرگاه انفاق كنند، اسراف نمى‌كنند و بخل نمى‌ورزند و بين آن دو متعادل و پايدار است (67)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 365

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست